Βαλερί Ζισκάρ ντ΄ Εστέν: Ποιος ήταν ο «πατέρας του ευρώ»
«Ας ονειρευτούμε την Ευρώπη! Ας φανταστούμε μία ειρηνική ήπειρο, ελεύθερη από τους τοίχους που τη χωρίζουν και τα φράγματα, όπου η ιστορία και η γεωγραφία επιτέλους θα συμφιλιωθούν, ώστε να επιτραπεί σε όλους τους λαούς να χτίσουν ένα μέλλον μαζί», είπε πει ο Βαλερί Ζισάρ ντ’ Εστέν το 2002, σε ομιλία του στο Συνέδριο για το μέλλον της Ευρώπης.
Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας και ιδρυτικός πατέρας του ευρώ απεβίωσε, σε ηλικία 94 ετών, από επιπλοκές του κορωνοϊού, όπως έκανε γνωστό η οικογένειά του.
Ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν, ο οποίος γεννήθηκε το 1926 στο Κόμπλεντς της Γερμανίας και αναδείχθηκε στο ύπατο αξίωμα της Γαλλίας το 1974, είχε εισαχθεί πρόσφατα σε νοσοκομείο της πόλης Τουρς, στη δυτική Γαλλία. Η τελευταία του δημόσια εμφάνιση είχε πραγματοποιηθεί στις 30 Σεπτεμβρίου του 2019, στην κηδεία ενός ακόμα πρώην προέδρου της Γαλλίας, του Ζακ Σιράκ, ο οποίος είχε διατελέσει και πρωθυπουργός της κυβέρνησής του.
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του (1974-81), προώθησε τον εκσυγχρονισμό της γαλλικής κοινωνίας, εφαρμόζοντας το συναινετικό διαζύγιο και νομιμοποιώντας τις αμβλώσεις, ενώ υπήρξε και ένας από τους αρχιτέκτονες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Εξελέγη πρόεδρος σε ηλικία 48 ετών, έπειτα από χρόνια γκωλικής εξουσίας και επεδίωξε να απελευθερώσει τη γαλλική οικονομία και κοινωνία. Επί των ημερών του υλοποιήθηκαν μεγάλα έργα, όπως το δίκτυο τρένων υψηλής ταχύτητας TGV. Ωστόσο, εν μέσω των επιπτώσεων της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης της δεκαετίας του 1970, έχασε την προσπάθεια επανεκλογής του από τον Σοσιαλιστή Φρανσουά Μιτεράν.
Στη Γαλλία τον θυμούνται για τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις του, μεταξύ των οποίων η νομιμοποίηση της άμβλωσης, η απελευθέρωση των διαζυγίων και η μείωση του ορίου ηλικίας για την ψήφο στα 18 χρόνια.
Στην Ευρώπη, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κίνηση προς τη νομισματική ένωση, καθώς σε στενή συνεργασία με τον Γερμανό καγκελάριο Χέλμουτ Σμιντ, με τον οποίο ανέπτυξε στενή φιλική σχέση, δημιούργησαν το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (EMS), τον προκάτοχο του κοινού νομίσματος, του ευρώ.
«Εργάστηκε όλη τη ζωή του για να ενισχύσει τις σχέσεις ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη», είπε για εκείνον ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί. «Για τον Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, η Ευρώπη έπρεπε να είναι μία γαλλική φιλοδοξία και η Γαλλία ένα μοντέρνο κράτος. Σεβασμός», είπε ο Μισέλ Μπαρνιέ, ο βασικός διαπραγματευτής της Ε.Ε. στις συζητήσεις για το Brexit με τη Βρετανία.
Ενθουσιώδης αγγλόφιλος, ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν ανέβηκε στην εξουσία ένα χρόνο μετά την είσοδο της Βρετανίας στην ΕΟΚ.
Η πρώτη συνάντηση των ηγετών των πλουσιότερων χωρών του κόσμου, το 1975, πραγματοποιήθηκε κατόπιν δικής του πρωτοβουλίας, για να εξελιχθεί τελικά στην ετήσια Σύνοδο των ηγετών του G7.
Με πιο χαλαρό στυλ από τους προκατόχους του, ο «VGE», όπως τον αποκαλούσαν, έπαιζε κάποιες φορές ποδόσφαιρο ή ακορντεόν. Καλούσε τους σκουπιδιάρηδες για πρωινό και πήγαινε για δείπνο στα σπίτια απλών πολιτών.
Βέβαια, ήταν ξεκάθαρα μέρος της γαλλικής ελίτ, παιδί μίας εύπορης οικογένειας που σπούδασε στα φημισμένα Ecole Polytechnique και École nationale d’administration. Σε ηλικία 18 ετών μπήκε στη γαλλική αντίσταση και πήρε μέρος στην απελευθέρωση του Παρισιού από τους Ναζί, το 1944. Μετά, υπηρέτησε για οκτώ μήνες στη Γερμανία και την Αυστρία.
Το 1952 παντρεύτηκε την αριστοκρατική Αν Εμόν, ενώ η πολιτική του καριέρα ξεκίνησε το 1959, και το 1969 έγινε πρωθυπουργός.
Το 1974, ενώ βρισκόταν στην εξουσία, τράκαρε τη δανεική Ferrari που οδηγούσε αργά τη νύχτα στο Παρίσι, με συνοδηγό μία φημισμένη ηθοποιό. Αφότου έφυγε από το Μέγαρο των Ηλυσίων, έγραψε βιβλία στα οποία ανέφερε τις εξωσυζυγικές σχέσεις του, καθώς και μία νουβέλα, όπου υπονοούσε ότι η πριγκίπισσα Νταϊάνα δεν είχε αντισταθεί στη γοητεία του. Αργότερα, δήλωνε ότι οι ιστορίες δεν ήταν αληθινές αλλά φανταστικές.
Μετά την ήττα του, το 1981, παρέμεινε ενεργός στην πολιτική, αρχικά παίρνοντας μια θέση στο γαλλικό κοινοβούλιο και μετά το Ευρωκοινοβούλιο. Το 2001 τον επέλεξαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες για να αναλάβει να δουλέψει πάνω στη συνταγματική συνθήκη της Ένωσης, την οποία όμως οι Γάλλοι ψηφοφόροι απέρριψαν. Η πολιτική του καριέρα έληξε το 2004.
Moneyreview.gr, με πληροφορίες από τον Guardian
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
