Έχω κι εγώ μία ουρά
Οι Έλληνες έχουμε βιώσει το ρατσισμό ιστορικά σε υπερθετικό βαθμό. Από τη διάσημα βίαιη συμπεριφορά των Σταυροφόρων μέχρι τα πογκρόμ στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα, και κατάλοιπα αυτών σε ιδιοκτησιακούς περιορισμούς σε κάποιες περιοχές μέχρι και τη νομοθέτηση του Fair Housing Act το 1968. Αλλά και πιο πρόσφατα, κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους της χώρας τη δεκαετία που μας πέρασε, πολλοί Έλληνες του εξωτερικού αντιμετώπισαν δυσάρεστες καταστάσεις.
Είναι συνεπώς απορίας άξιο πως στην πιο πρόσφατη έρευνα της διαΝΕΟσις «Τι πιστεύουν οι Έλληνες το 2022» 64% απαντά ότι η στάση της χώρας απέναντι στις μεταναστευτικές ροές πρέπει να είναι πιο αυστηρή (ερώτηση Α18) ενώ σε 73% αθροίζει το ποσοστό αυτών που πιστεύουν ότι πρέπει οι μετανάστες που μπαίνουν παράνομα να απελαθούν (ερώτηση Α19).
Όμως ο ρατσισμός εκτός από την κοινωνική αδικία έχει και ένα οικονομικό κόστος. Ο ρατσιστής, π.χ., που δεν επιθυμεί να ενοικιάσει ένα διαμέρισμα σε μετανάστες αναγκαστικά περιορίζει το εύρος των επιλογών του και άρα την πρόσοδο που μπορεί να λάβει, ενώ θα έχει και μεγαλύτερα κενά διαστήματα μεταξύ ενοικιαστών. Ο ρατσιστής που δεν προσλαμβάνει μετανάστες στην επιχείρησή του περιορίζει τη δεξαμενή ταλέντου από την οποία μπορεί να αντλήσει εργατικό δυναμικό και οδηγεί σε θέσεις που δεν καλύπτονται και μειωμένη παραγωγή και κερδοφορία.
Η μειωμένη πρόσοδος ή κερδοφορία όμως με την οποία «τιμωρείται» τρόπον τινά ο ρατσιστής έχει κόστος και για την ευρύτερη κοινωνία σε μειωμένους π.χ. φόρους. Επίσης, λιγότερο προσοδοφόρα ακίνητα ή λιγότερο κερδοφόρες επιχειρήσεις συνεπάγονται και χαμηλότερες επενδύσεις. Τέλος, σε μία συστημικά ρατσιστική κοινωνία οι μετανάστες έχουν χαμηλότερα κίνητρα να ενσωματωθούν, π.χ. μέσω της εκπαίδευσης, αφού για αυτούς αυτό θα αποτελεί μία κακή επένδυση αν δεν μπορούν εν συνεχεία να το αξιοποιήσουν για μία καλύτερη θέση εργασίας. Έτσι, εκτός από μειωμένη παραγωγή και επενδύσεις, ο ρατσισμός οδηγεί μακροπρόθεσμα και σε μειωμένη παραγωγικότητα.
Αυτά τα κόστη όμως δεν τα επωμίζεται ατομικά μόνο ο ρατσιστής, αλλά διαχέονται σε όλη την οικονομία. Πόσο μπορεί να είναι ωστόσο το κόστος του ρατσισμού; Εκτιμήσεις του ΔΝΤ για τις ΗΠΑ μιλούν για 4%-6% χαμηλότερο ΑΕΠ ως αποτέλεσμα του ρατσισμού. Σε παρόμοια επίπεδα κινείται και μελέτη του πανεπιστημίου του Harvard. Σύμφωνα με το world population review, οι ΗΠΑ έχουν μεταναστευτικό πληθυσμό στο 15,28% του συνόλου, ενώ στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι 12,86%. Κατ’ αναλογία λοιπόν αυτό μπορεί να σημαίνει ένα εύρος 3,3%-5% του ΑΕΠ. Για να δώσουμε μία αναλογία μεγεθών, το σύνολο των εισπράξεων του ΕΝΦΙΑ στην Ελλάδα το 2021 ήταν 1,4% του ΑΕΠ.
Από αυτή την άποψη, δράσεις όπως η αντιρατσιστική γιορτή το Σάββατο 24 και Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, της κίνησης απελάστε το ρατσισμό, είναι σημαντικές όχι μόνο για την αντιστροφή της κοινωνικής αδικίας, αλλά και την προάσπιση της οικονομικής ελευθερίας και ευημερίας.
Το τραγούδι του κόκκινου γατούλη
Αυτά που λέτε εσείς παιδιά
Αχ, είναι παραμύθια!
Γατούλης είμαι σαν κι εσάς
Κι αυτή είναι η αλήθεια
Έχω κι εγώ μία ουρά,
Δυο μυτερά έχω αυτιά,
Και μία χρυσή καρδία,
Και νύχια κοφτερά
Έχω κι εγώ μία ουρά,
Το χρώμα μου είναι σπάνιο,
Παράξενο το ξέρω,
Μα σ’ όλα τα υπόλοιπα
Καθόλου δε διαφέρω.
Τατιάνα Ζωγράφου, Ένας γάτος μια φορά, Εκδόσεις Εν πλω, 2009
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
