Τι είδε ο τουρίστας του διαστήματος

Ζούμε στην εποχή που μπορεί κανείς (εφόσον έχει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για ένα εισιτήριο) να μπει σε μία κάψουλα, να φορέσει το καουμπόικο καπέλο του και να θαυμάσει για λίγα λεπτά με ανοιχτό το στόμα τη Γη από απόσταση 100.000 χιλιομέτρων. Αν πιστέψουμε τον Τζεφ Μπέζος που έμεινε «άναυδος από την ομορφιά και την ευθραυστότητα» του πλανήτη μας και όχι την 82χρονη συνταξιώτισσά του, Γουόλι Φανκ, που πρόλαβε να δει «μόνο το σκοτάδι» η θέα είναι συγκλονιστική και συνάμα τρομακτική.

Γιατί τι θα έβλεπε κάποιος αν είχε την ευκαιρία αυτές τις ημέρες να αγναντεύσει τη Γη από ψηλά; Τη Σιβηρία να φλέγεται και μία έκταση 77.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων να έχει γίνει στάχτη. Τον Καναδά να θρηνεί τα θύματα του πρόσφατου καύσωνα. Το Λονδίνο να θυμίζει Βενετία από τις καταρρακτώδεις βροχές και  μία σειρά χωρών από τη Γερμανία έως την Κίνα και από το Βέλγιο έως την Κόστα Ρίκα να μετρούν τις πληγές τους από τις φονικές πλημμύρες.

Θα έβλεπε το Τόκιο να παλεύει να κρατήσει την ολυμπιακή φλόγα αναμμένη εν μέσω τυφώνα και τους αθλητές να ιδρώνουν από την προσπάθεια και τις μάσκες μπροστά σε άδειες κερκίδες. Θα δάκρυζε αντικρύζοντας τον ουρανό της Ινδίας να γεμίζει καπνούς από επίσημα και αυτοσχέδια κρεματόρια για τα θύματα της Covid. Θα σάστιζε στη θέα ενός πλανήτη που δοκιμάζεται επίμονα από τη δίδυμη απειλή της κλιματικής αλλαγής και της πανδημίας.

Ως διαστημικός τουρίστας έχεις απλά μπροστά σου ένα μακάβριο καρτ ποστάλ. Ως μόνιμος κάτοικος αυτού του πλανήτη όμως έχεις μία πραγματικότητα, από την οποία δεν μπορείς να πάρεις άδεια για διακοπές.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News