Στέλεχος Δ και ανοσία αγέλης – το τέλος της πανδημίας;
Ας ξεκινήσουμε την σκέψη μας αντίστροφα με την υπόθεση ότι το στέλεχος Δ του κορωνοϊού είναι τόσο μεταδοτικό που τα όποια μέτρα είναι βασικά αδύνατον να το περιορίσουν. Ως αποτέλεσμα, επέρχεται η περίφημη ανοσία της αγέλης και το τέλος της πανδημίας. Θα μπορούσαμε να τελειώσουμε το άρθρο ακριβώς εδώ.
Πόσο απέχει αυτή η υπόθεση από την πραγματικότητα πρακτικά και τι συνεπάγεται αυτό; Ακούμε πως μέσα στο καλοκαίρι θα έχει εμβολιαστεί πλήρως περίπου το 65% του συνολικού πληθυσμού. Ένα σημαντικό μέρος του υπόλοιπου είναι παιδιά που μαθαίνουμε πως εμβολιάζονται σε ολοένα και μικρότερες ηλικίες. Απομένουν λοιπόν η πάσης λογής αρνητές και αυτοί που πρόσκαιρα διστάζουν.
Ας μεταφερθούμε δύο μήνες μπροστά σε ένα υποθετικό σενάριο έξαρσης 4ου κύματος. Οι θάνατοι αυξάνονται αλλά αφορούν σχεδόν αποκλειστικά ανεμβολίαστους. Κάποιοι παραμένουν αρνητές, άλλοι σπεύδουν να εμβολιαστούν. Όσοι νοσούν αποκτούν με την ανάρρωση ανοσία.
Συμπέρασμα πρώτο: το στέλεχος Δ με την υπεραυξημένη μεταδοτικότητά του φέρνει ακόμη κοντύτερα το τέλος της πανδημίας μέσω της ανοσίας αγέλης – επισπεύδοντας τους εμβολιασμούς από τη μία, και την νόσηση από την άλλη. Αλήθεια, δεν είναι αυτό που όλοι μας ενδομύχως διαισθανόμασταν πως κάποια ημέρα θα συνέβαινε για να ολοκληρωθεί ο κύκλος της πανδημίας;
Και όμως, τούτες τις ημέρες ο δημόσιος προβληματισμός που πάλι αρχίζει να προσλαμβάνει χαρακτηριστικά παράκρουσης στα ΜΜΕ, αφορά το εάν θα ληφθούν νέα μέτρα και πώς αυτά θα διαχωρίζουν τους εμβολιασμένους από τους μη. Είναι μια απολύτως μυωπική και διαβρωτική συζήτηση που, δεδομένων των ανωτέρω, προκαλεί αντιθέτως τα βασικά ερωτήματα (α) εάν θα πρέπει καν να ληφθούν τα οποιαδήποτε μέτρα, και (β) εάν θα είχαν θετική σχέση κόστους / οφέλους ή και οποιοδήποτε όφελος απολύτως.
Πρόταση: η συζήτηση πρέπει να αλλάξει θέμα. Οι ειδικοί εάν πρόκειται να συνεισφέρουν σε κάτι ας μας διαφωτήσουν στο κατά πόσο ένα στέλεχος τόσο μεταδοτικό μπορεί να περιοριστεί σημαντικά με οποιαδήποτε ρεαλιστικά μέτρα (φαίνεται πως όχι).
Ήρθε λοιπόν η ώρα να αποδεχτούμε πως έχουμε όλοι δύο αναπόφευκτες εναλλακτικές ενόψει της αναντίστρεπτης πορείας προς την ανοσία της αγέλης: είτε εμβολιαζόμαστε, είτε αποδεχόμαστε ότι κολλάμε και κανείς θεός, πόσω μάλλον κυβέρνηση, μπορεί να το αποτρέψει αυτό επί μακρόν.
Είναι ενδεχομένως μια προσέγγιση που προσκρούει στα ένστικτα των ιατρών (αλλά και των πολιτικών) οι οποίοι δρουν με βάση την πρόληψη, όμως ακόμη και αυτή καθεαυτή η συνειδητοποίηση του αναπόφευκτου θα ωθήσει και τους τελευταίους που επρόκειτο ποτέ να εμβολιαστούν να λάβουν επιτέλους την απόφαση αυτή.
Συμπέρασμα δεύτερο: αντιλαμβανόμαστε όλοι πως μια κυβέρνηση έχει ευθύνη να ενημερώσει και να πείσει, αλλά και να διαθέσει όλα τα εμβόλια, πράγμα που πράττει ήδη. Από εκεί και πέρα, θα πρέπει επίσης στο πολύ άμεσο μέλλον να αποδείξει ότι ο κωδικός «ελευθερία» που δόθηκε στο πρόγραμμα εμβολιασμού σημαίνει ακριβώς αυτό.
Έχει χρέος να το πράξει ως η δημοκρατικά εκλεγμένη και αναφερόμενη στους ψηφοφόρους εκτελεστική εξουσία, παρά να υποκατασταθεί ο ρόλος αυτός από άλλα σώματα – και είναι δεδομένο πως θα επιβραβευτεί πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά.
* Ο Ίναχος Λάζος είναι απόφοιτος του ΜΙΤ και ιδρυτής της DCS Delphic Strategies, συμβουλευτικής εταιρίας επενδυτικών κεφαλαίων από την Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική.
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
