Ακορντεόν πάνω σε δύο βάρκες

Το απόγευμα της περασμένης Τρίτης η εικόνα στην Ερμού απείχε πολύ από όσα έβλεπε κάνεις τις προηγούμενες ημέρες, καθώς σχηματίζονταν μεγάλες ουρές έξω από τα καταστήματα. Γενικώς υπήρχε μια έντονη κινητικότητα, κάτι που προφανώς δεν βλέπαμε όσο τα καταστήματα ήταν κλειστά- ήταν μικρότερη όταν λειτούργησαν με click away.

Fact 1: Ο κόσμος είχε ανάγκη από τα ανοιχτά καταστήματα, εξ ου και προσέρχεται μαζικά. Δεν είναι παράνομη η παρουσία του και μετά από τόσες απαγορεύσεις και εγκλεισμό μπορεί να εξηγηθεί και ψυχολογικά. Την ίδια ανάγκη είχαν προφανώς και οι έμποροι, οι εργαζόμενοι, ολόκληρη η εφοδιαστική αλυσίδα, κλπ.

Fact 2: Οι πελάτες στην πλειονότητά τους φορούσαν μάσκες και σωστά (εντάξει, δεν πιάνουμε το 100%, απέχουμε), οι αποστάσεις στις ουρές δεν ήταν απαραιτήτως στα 2 μέτρα, τα καταστήματα ήλεγχαν τον αριθμό των ανθρώπων που μπαίνει και βγαίνει. Παντού, επίσης, υπήρχαν δυνάμεις της ΕΛΑΣ και της δημοτικής αστυνομίας… που κοιτούσαν αμέριμνοι (διότι τι άλλο να κάνουν;).

Fact 3: Υπάρχει ενδεχόμενο διασποράς του ιού και έξαρσης των κρουσμάτων με αυτή την κατάσταση; Ναι, μεγάλο. Η Επιτροπή των λοιμωξιολόγων όλο αυτό το διάστημα την κινητικότητα των πολιτών θεωρούσε ως τη μεγαλύτερη αιτία διασποράς. Αυτό που βλέπει κανείς στην Ερμού είναι ο ορισμός της κινητικότητας.

Fact 4: Έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται όσοι παραμένουν κλειστοί, βλέποντας αυτές τις εικόνες; Από τα εστιατόρια έως τα σινεμά και τα θέατρα, από τα γυμναστήρια έως τις σχολές χορού; Και ναι και όχι, διότι στη φάση που είμαστε οι επιλογές είναι δύσκολες και στον πυρήνα τους άδικες για κάποιους. Ένα μεγάλο “αλλά…” αιωρείται πάνω από την πόλη. Είναι άγνωστες σε αυτή τη φάση οι αντοχές, οικονομικές και ψυχικές. Σίγουρα έχουν περιοριστεί.

Fact 5: Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και κάθε κυβέρνηση στον κόσμο, έχει να λύσει μια δύσκολη εξίσωση: Να περιορίσει τη διασπορά μέχρι να δράσει επαρκώς ο εμβολιασμός και να επιτευχθεί η ανοσία αγέλης, αλλά παράλληλα να διατηρήσει ζωντανή την οικονομία- που βυθίζεται στην ύφεση- δίνοντας μικρές έστω ανάσες. Μια άσκηση χωρίς προηγούμενο, ένα αντικειμενικά πολύ δύσκολο εγχείρημα. Σε αυτή τη φάση η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιλέγει, κατά πως φαίνεται, την τακτική του ακορντεόν και βλέπουμε…

Fact 6: Έχουμε δρόμο μπροστά μας και είναι ολισθηρός. Ούτε εύκολες επιλογές υπάρχουν, ούτε εύκολες λύσεις. Όσο κι αν το σκεφτώ, πάντα καταλήγω στο ιδιο συμπέρασμα: Η ατομική ευθύνη αθροίζεται σε συλλογικό πλεονέκτημα. Στο σημείο που είμαστε ας κάνει ο καθένας ό,τι καλύτερο μπορεί. Η μόνιμη γκρίνια, η αδιάκοπη διαμαρτυρία, οι “λύσεις” μέσα στο κεφάλι μας δεν βοηθάνε.

Έχουμε τα πόδια μας πάνω σε δύο βάρκες. Η μόνη λύση είναι η ισορροπία. Αλλιώς θα πέσουμε…

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News