όλοι οι πόνοι που από αυτούς είσαι πλασμένος

Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας (ΠΟΥ) έχει ορίσει την 10 Οκτωβρίου ως ημέρα ψυχικής υγείας. Ξέρουμε εμπειρικά ότι η καραντίνα/απομόνωση που συνόδευσε τον κόβιντ-19 είχε αρνητικές επιπτώσεις και στην ψυχική μας υγεία. Κατά πως φαίνεται όμως παρά την έλευση του κόβιντ, η επιδείνωση συνεχίζεται.

Αν και δεν έχουμε στατιστικά στοιχεία για την εμφάνιση ή τη διάγνωση ψυχικών νοσημάτων, πρόσφατα ενημερώθηκε η βάση δεδομένων του ΟΟΣΑ για την κατανάλωση σχετικών φαρμακευτικών σκευασμάτων για το 2022. Βλέπουμε λοιπόν τα εξής:

Το παραπάνω γράφημα απεικονίζει την κατανάλωση σκευασμάτων σχετικά με το νευρικό σύστημα, την ομάδα δηλαδή που περιλαμβάνει αγχολυτικά, ηρεμιστικά, υπνωτικά και αντικαταθλιπτικά. Η μονάδα μέτρησης είναι ημερήσιες δόσεις ανά 1000 κατοίκους. Βλέπουμε ότι η κατανάλωση αυξάνεται σημαντικά στην αρχή του κόβιντ, όμως μετά δε μειώνεται.

Εναλλακτικά, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι έχουμε γίνει πιο ευαισθητοποιημένοι στη φαρμακολογική διαχείριση των ψυχικών διαταραχών. Κάτι τέτοιο δε φαντάζει απίθανο. Η χώρα είναι στη μέση περίπου της κατάταξης με βάση την κατανάλωση τέτοιων σκευασμάτων.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα της ψυχικής είτε επειδή συνεχίζει να επιδεινώνεται, είτε επειδή απλά έρχεται στην επιφάνεια, απαιτεί μία αυξημένη ευαισθητοποίηση. Ο ΠΟΥ έχει επιλέξει για τη φετινή του καμπάνια το μότο η ψυχική υγεία είναι ανθρώπινο δικαίωμα, και έχει εκδώσει και στα ελληνικά ένα εικονογραφημένο οδηγό με τίτλο «κάνοντας ότι έχει σημασία σε περιόδους στρες».

Να ζεις. Να μη ζεις. Αυτή είναι η ερώτηση.

Τι συμφέρει στον άνθρωπο

Να πάσχει να αντέχει σωπαίνοντας τις πληγές από μια μοίρα πού τον ταπεινώνει χωρίς κανένα έλεος

Ή να επαναστατεί. Να αντισταθεί

στην ατέλειωτη παλίρροια των λυπημένων κόπων

Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς. Αυτό είναι όλο

Να κοιμηθείς και να κοιμηθούν

όλοι οι πόνοι που από αυτούς είσαι πλασμένος

Να μη ξυπνήσουν πια ποτέ. Αυτόν τον ύπνο

να εύχεσαι για σένα. Να πεθάνεις. Να κοιμηθείς

Κι αν στον ύπνο σου έρθει ένα όνειρο;

Τι θα είναι αυτό το όνειρο; Μετά τον αιώνα τού σώματος

ποιος ύπνος αναλαμβάνει τα όνειρα; Πώς ονειρεύεται

ο θάνατος; Σε πιάνει φόβος αργείς

Και ζεις. Και ή πανωλεθρία διαρκεί ζώντας

από την ζωή σου. Τελείωσε τον κόσμο εσύ

Τέλειωσε την ζωή σου. Αυτήν την στιγμή. Τώρα. Μ’ ένα μαχαίρι

Ποιος προτιμάει να ζει ρημάζοντας μέσα στον χρόνο

Να τον αδικεί ό ισχυρός να τον συντρίβει ο επηρμένος

να ερωτεύεται να εκλιπαρεί τον αδιάφορο να ανέχεται

την ύβρι της εξουσίας τη νύστα του νόμου

Να νικά ο ανάξιος τον άξιο. Που η άξια του η ίδια

τον έχει από πριν νικήσει. Ποιος θα άντεχε

να κουβαλάει το ασήκωτο βάρος της ζωής να σέρνεται

να ερημώνει να στραγγίζει ιδρώτας η ψυχή του

αν δεν ήταν ο τρόμος. Γι’ αυτό πού στέκεται εκεί

Εκεί που αρχίζει ό θάνατος. Σ’ αυτήν την άγνωστη γη

που σε κανέναν ορίζοντα μακρυά κανείς. Ποτέ δεν είδε

Κι εκείνοι που ξεκίνησαν και φύγαν ποτέ

δεν ξαναφάνηκαν στην πύλη. Ο φόβος

ταράζει την θέληση και θέλεις

να είναι ο εχθρός σου γνώριμος παρά να δεις

να έρχεται καταπάνω σου το αγνώριστο. Η συνείδηση

μας κάνει όλους δειλούς. Η φύση δεν της έδωσε

μια λειτουργία θανάτου δεν έχει όργανο για το άγνωστο

Άστραψε η απόφαση κι αμέσως την σβήνει την θαμπώνει

η υγρασία της σκέψης. Και τα έργα τα μεγάλα

που γι’ αυτά γεννήθηκες. Μονάχα γι’ αυτά γεννήθηκες

δεν τα τολμάς. Θρύβουν χάνονται

Ποτέ δεν θα ονομασθούν πράξεις

Τρίτη Πράξη, Σκηνή 1, Hamlet, prince of Denmark, William Shakespeare, μετάφραση Γιώργος Χειμωνάς, Εκδόσεις Κέδρος, 1988.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News