έφθασες, ξένε

Με την επάνοδο του τουρισμού στα προ πανδημίας επίπεδα, έχει αρχίσει να αναβιώνει στο δημόσιο διάλογο μία άποψη ότι η ανάπτυξη του τουριστικού κλάδου της χώρας είναι αλόγιστη και πρέπει να περιοριστεί. Η συζήτηση αναφέρεται αποκλειστικά στο θυμικό χωρίς καμία ποσοτική ανάλυση. Προσπαθήσαμε έτσι να διερευνήσουμε αν υπάρχουν φυσικά όρια στην δυνατότητα μίας χώρας να αναπτύξει την τουριστική της βιομηχανία. Ως βάση σύγκρισης επιλέξαμε την Αυστρία, μία χώρα με λίγο μικρότερη έκταση και πληθυσμό από τη δική μας αλλά με σαφώς καλύτερες υποδομές. Η Αυστρία αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, το αντίβαρο του μεσογειακού τουριστικού μοντέλου ήλιος/θάλασσα στη βόρεια Ευρώπη και παρουσιάζει ενδιαφέρουσες συγκρίσεις.

Στοιχεία αφίξεων από το Economist Intelligence Unit, στοιχεία χωρών από τη CIA.

Για τη σύγκριση επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία αφίξεων του 2019 καθώς τα στοιχεία του 2022 παραμένουν ακόμη επηρεασμένα από την πανδημία.

Κάνοντας τις πράξεις λοιπόν βλέπουμε τα εξής:

Άρα με τα στοιχεία της καλύτερης μέχρι στιγμής χρονιάς της Ελλάδας τουριστικά, η τουριστική ανάπτυξη δεν φαίνεται να έχει χτυπήσει ταβάνι, ούτε γεωγραφικά, ούτε πληθυσμιακά. Για να φτάσουμε κατ’ αναλογία τα μεγέθη της Αυστρίας πρέπει να κινηθούμε μεταξύ 37,5 εκ αφίξεων (πληθυσμιακά) και 50 εκ (γεωγραφικά). Τουλάχιστον, δηλαδή, +10% από τα τρέχοντα επίπεδα.

Ενδεχομένως, λοιπόν, να χρειαζόμαστε ένα νέο αφήγημα στο δημόσιο διάλογο. Όχι της μείωσης (ή της μη περαιτέρω αύξησης) του τουρισμού, αλλά της βελτίωση των υποδομών.

Το Νιχώρι

Ξένε, σαν δεις ένα χωριό όπου γελάει η φύσις,

κι εις κάθε πλάτανο κοντά που κρύπτεται μια κόρη

ωραία σαν το τριαντάφυλλο — εκεί να σταματήσεις·

έφθασες, ξένε, στο Νιχώρι.

Κι όταν το βράδυ έλθει, αν βγεις έξω να περπατήσεις

και βρεις εμπρός σου καρυδιές, στον δρόμο μη προχώρει

του ταξιδιού σου πια. Αλλού ποιόν τόπο θα ζητήσεις

καλύτερον απ’ το Νιχώρι.

Τέτοια δροσιά δεν έχουνε αλλού στον κόσμο οι βρύσεις,

των λόφων του την αρχοντιά αλλού δεν έχουν όρη·

και με της γης την μυρωδιά μονάχα θα μεθύσεις,

ολίγο αν μείνεις στο Νιχώρι.

Την πρασινάδα που θα δεις εκεί να μην ελπίσεις

που σ’ άλλο μέρος θα την βρεις. Απ’ το βουνό θεώρει

τους κάμπους κάτω και ειπέ πώς να μην αγαπήσεις

αυτό μας το μικρό Νιχώρι.

Πως αγαπώ υπερβολές, ω ξένε, μη νομίσεις.

Υπάρχουν τόποι εύφοροι πολλοί και καρποφόροι.

Πλην έχουν κάτι χωριστό, και συ θα ομολογήσεις,

καρποί και άνθη στο Νιχώρι.

Εάν στης Κουμαριώτισσας της Παναγίας θελήσεις

την εκκλησία να μπεις μ’ εμέ, φανατικός συγχώρει

αν είμ’ εκεί. Άλλην, θαρρώ, χάριν οι παρακλήσεις

έχουνε στο πιστό Νιχώρι.

Αν δε να μείνεις δεν μπορείς, πριν, ξένε, αναχωρήσεις

πρέπει να πας μια Κυριακή στην σκάλα στου Γρηγόρη·

ειρήνη, νιάτα, και χαρά θα δεις, και θα εννοήσεις

τί είναι αυτό μας το Νιχώρι.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, 1885

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News