έχουνε κάτι κοινό

Στις εκλογές της προηγούμενης Κυριακής είδαμε μία ανακατανομή ψηφοφόρων που είχε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία και ίσως πρέπει να μας απασχολήσει ως προς τις επόμενες εκλογές που κατά τα φαινόμενα πολύ σύντομα έρχονται.

Από τα κόμματα που ήταν στην προηγούμενη βουλή, 2 κατέγραψαν απώλειες. Σε αυτές προστέθηκαν και ψήφοι που προήλθαν από την αυξημένη συμμετοχή, διαμορφώνοντας την παρακάτω εικόνα:

Τόσο τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, όσο και τα εξωκοινοβουλευτικά, στο σύνολό τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχε μεταξύ τους ανακατανομή, βγήκαν ενισχυμένα. Συνοπτικά, η εικόνα είναι ως εξής:

Η αύξηση των έγκυρων αποτελεί ένα ερωτηματικό ως προς τη βιωσιμότητά της, με δεδομένο ότι οι επόμενες εκλογές είναι να γίνουν μέσα στο καλοκαίρι, και εξ’ άλλου όπως έχουμε ξαναδεί οι επαναληπτικές εκλογές κουράζουν τους ψηφοφόρους. Αντίστοιχα και η αύξηση που είδαμε στα εκτός βουλής κόμματα είναι, τουλάχιστον εν μέρει, αποτέλεσμα του συνδυασμού της απλής αναλογικής και του γεγονότος ότι οι δεύτερες εκλογές ήταν ευρέως αναμενόμενες, δίνοντας στις πρώτες μία σχετική χαλαρότητα.

Τα κόμματα βεβαίως δεν μετρούν τις δυνάμεις τους σε απόλυτο αριθμό ψηφοφόρων, αλλά σε σχετικό ποσοστό, και μάλιστα περιορίζονται στο σχετικό ποσοστό μεταξύ αυτών που εισέρχονται στην βουλή. Αυτό σημαίνει απλά ότι ακόμη και αν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα μείωναν την εκλογική τους δύναμη, κάποια θα ήταν κερδισμένα σε αυτή τη σχετική βάση.

Το πιθανότερο είναι λοιπόν, μπαίνοντας στη νέα προεκλογική περίοδο, οι προσαρμογές από την πλευρά των κερδισμένων να στοχεύουν στην – το κατά δύναμη- διατήρηση της υψηλότερης αυτής συμμετοχής, από την άλλη, δε, πλευρά, στην επαναπροσέγγιση των ψηφοφόρων που διέρρευσαν προς εξωκοινοβουλευτικά σχήματα. Αυτό, δυστυχώς, μάλλον μεταφράζεται σε περεταίρω πόλωση.

Prejudice, a dirty word, and faith, a clean one, have something in common: they both begin where reason ends.

Harper Lee, “To Kill a Mockingbird”, 1960

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News