H τέχνη του botox και η απώλεια των ρυτίδων
Την περασμένη Άνοιξη, η Botox κυκλοφόρησε μια σειρά από διαφημίσεις σκηνοθετημένες από τον Errol Morris. Στο στυλ πολύ σύντομων ντοκιμαντέρ, οι διαφημίσεις παρουσίαζαν χρήστες του Botox -έναν χήρο, μία μητέρα που μεγαλώνει μόνη το παιδί της, έναν drag performer- να λένε συγκινητικές, λυπητερές και τελικά λυτρωτικές ιστορίες. Το 2019, μία τυπική διαφήμιση του Botox παρουσίαζε το προϊόν σαν το τονωτικό του girlboss, που μπορούσε να γεμίσει φανταστικές γυναίκες με τόλμη, καθώς γλιστρούν από την αίθουσα συσκέψεων στο σκαμπό του μπαρ. Τώρα, παρουσιάζεται σαν ένα είδος ορού της αλήθειας, ένα εργαλείο βαθιάς προσωπικής ενδοσκόπησης. Παρότι τα πρόσωπα δεν ανέφεραν το Botox, η κάμερα κοίταξε τα ξεκούραστα μέτωπά τους με συμπάθεια και υπονόησε ότι η διαδικασία είχε μία βαθιά θεραπευτική επίδραση. Το σλόγκαν ήταν: «Είσαι ακόμα εσύ».
Αυτά τα σποτάκια είναι συμβολικά του τρόπου με τον οποίο το Botox έγινε ένας υπαινιγμός στη δημιουργική συνείδησή μας, καθώς η κατ΄ επιλογή παράλυση των μυών εμφανίζεται με έναν νέο τρόπο, σαν μια επέκταση της εικόνας του εαυτού μας.
Η βοτουλινική τοξίνη (botulinum toxin) είναι ένα δηλητήριο το οποίο προκαλεί την αλλαντίαση και γιατρεύει τις ρυτίδες. Όταν χορηγείται με ένεση σε μικρές δόσεις σε ένα ρυτιδιασμένο μέτωπο, μπλοκάρει τα μηνύματα των νεύρων προς τους μύες και λειαίνει το δέρμα από πάνω τους. (Επίσης, έχει ιατρικές εφαρμογές, μεταξύ αυτών η θεραπεία των ημικρανιών).
Υπήρχε μία στιγμή όπου αυτή η τάση αντιμετωπιζόταν σαν ένα κακό πράγμα -για την ηθοποιία, για την κοινωνία και ειδικά, για τις γυναίκες. Και μετά ήρθαν οι Kardashians, οι «Real Housewives», μία τεράστια σειρά από memes και ένας στρατός από θαρραλέες αισθητικούς που κουνούν υποδερμικές σύριγγες στο TikTok. Το Botox κάποτε υπονοούσε ματαιοδοξία, αυταπάτη και ανασφάλεια, αλλά τώρα έχει νέους συσχετισμούς: Με την αυτοπεποίθηση, την ανθεκτικότητα, ακόμα και την αυθεντικότητα, καθώς η ιδέα του να «κάνεις δουλειά πάνω σου» έχει αρχίσει να αντιμετωπίζεται σαν μία κανονική δουλειά.
Το Botox (μαζί με μία σειρά από άλλες αντιγηραντικές θεραπείες) είναι τώρα τόσο διαδεδομένο ώστε είναι όλο και πιο δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς ένα πρόσωπο που να γερνά ρεαλιστικά στην οθόνη. Το 2010, στο New York magazine, η Amanda Fortini περιέγραφε την επίθεση της πλαστικής χειρουργικής στην φυσική ηθοποιία καθώς διακριτικές ερμηνείες έχουν αντικατασταθεί από «δύσκαμπτες, στυλιζαρισμένες και σαν μάσκα» παρουσιάσεις.
Σκεφτείτε την Nicole Kidman. Ο ψυχαγωγικός τύπους παρακολουθεί το μέτωπο της Kidman από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν το φρύδι της παρομοιαζόταν με μία τηλεόραση επίπεδης οθόνης και την παγωμένη τούνδρα. Το 2010, το Entertainment Weekly ανακήρυξε την «Επιστροφή του προσώπου της Nicole Kidman», χαρακτηρίζοντας την ερμηνεία της ως της μητέρας που θρηνεί στο «Rabbit Hole» αναζωογονητικά τσαλακωμένη. Τον επόμενο χρόνο, η κα Kidman επιτέλους επιβεβαίωσε ότι κάποτε είχε κάνει Botox αλλά έκτοτε ορκίστηκε να μην το ξανακάνει ποτέ. «Μπορώ να κουνήσω και πάλι το μέτωπό μου», είπε σε γερμανική εφημερίδα.
Εάν η κα Kidman μπορεί πράγματι ακόμα να ρυτιδιάσει το φρύδι της, δεν φαίνεται να το κάνει και πολύ. Μία νέα εποχή στις ερμηνείες της κας Kidman τυγχάνει θερμής υποδοχής, όχι μόνο παρά το προφανώς πετρωμένο πρόσωπό της, αλλά εξαιτίας αυτού. Σε μερικές λαϊκές τηλεοπτικές σειρές, έχει παίξει λυπημένες, ψυχρά μυστηριώδεις εύπορες γυναίκες και η ηθοποιία της επαινέθηκε από τους κριτικούς ως «αδιαπέραστη», «παγερή», «κέρινη» και σαν μάσκα, αλλά με τον καλό τρόπο.
Το ίντερνετ μας έχει στρατολογήσεις στην οικοδόμηση και τη παραποίηση της ίδιας μας της εικόνας, ώστε η ιδέα του να φοράμε κάποιου είδους μάσκα -είτε είναι μέσω της πλαστικής χειρουργικής, ενός φίλτρου του Instagram, online avatar ή μανδύα ειρωνείας- δεν ερμηνεύεται πια ως αφύσικη, αλλά περισσότερο ως κάτι με το οποίο πολλοί μπορούν να ταυτιστούν.
Αλλά ακόμα και στις διαφημίσεις που στοχεύουν να προωθήσουν το Botox, μία μακάβρια σκιά παραμονεύει. Ο μαλακός φωτισμός και η σοβαρή μουσική υπονοούν ότι οι πρωταγωνιστές πάσχουν από κάποια θανατηφόρα ασθένεια – κάτι που υποθέτω ότι είναι αλήθεια, καθώς η γήρανση τελικά οδηγεί στον θάνατο.
Μου φαίνεται πως οι ρυτίδες στις γυναίκες δεν στιγματίζονται μόνο γιατί τις κάνουν να φαίνονται γριές, αλλά γιατί τις κάνουν να φαίνονται ζωντανές. Ακόμα και την ώρα που το Botox έχει γίνει απαραίτητος σταθμός για τις γυναίκες που κινδυνεύουν να εξοστρακιστούν από το Χόλιγουντ, αποτελεί μια ζωντανή υπενθύμιση αυτού που χάθηκε. Οι γυναίκες-αστέρες του κινηματογράφου δεν θάβονται πλέον έπειτα από κάποια ηλικία, αντ΄ αυτού, βαλσαμώνονται. Το νέο σλόγκαν του Botox είναι «είσαι ακόμα εσύ», αλλά θα μπορούσε να είναι «είσαι ακόμα εδώ».
Copyright:
2021 The New York Times
Διαβάστε επίσης:
Έφτασε στο διάστημα, αλλά στη Γη αντιμετωπίζει σεξιστική συμπεριφορά
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
