Από έναν μύκητα, στο διάστημα
Σκέφτομαι τον μύκητα που ονομάζεται Πιλόμπολους (Pilobolus). Ζει στα περιττώματα, κυρίως σε αυτά από τους μόσχους και τα άλογα, εμπλουτίζοντας το έδαφος καθώς εξελίσσεται, έως ότου τα περιττώματα εξατμιστούν. Τότε αρχίζει να συμβαίνει η μαγεία: Ο μύκητας γίνεται ένα μεγάλο κοτσάνι με μια μπάλα με κελιά -σποροθήκη- στην κορυφή του.
Αυτό το σύμπλεγμα μπορεί να εντοπίσει το φως. Η όσμωση φουσκώνει το κοτσάνι, έως ότου η πίεση φθάσει σε τέτοια επίπεδα που σκάει. Ο μύκητας σκάει με μια δύναμη ίση με 20.000 φορές τη δύναμη της βαρύτητας, κατευθυνόμενος προς το έδαφος όπου κάποιο άλλο άλογο ή μοσχάρι βόσκει.
Ο αστροναύτης μύκητας προσεδαφίζεται στα κοτσάνια από γρασίδι. Όταν φαγωθεί, ο μύκητας περνάει από το πεπτικό σύστημα του ζωντανού και εξέρχεται ξανά στα περιττώματά του, ξεκινώντας έναν νέο κύκλο.
Μήπως ο μύκητας επιλεκτικά γνωρίζει κάτι που δεν γνωρίζουν οι υπόλοιποι -πότε και πώς θα εξέλθει για κάποια καινούργια περιοχή, μακριά από τα περιττώματα;
Σκέφτομαι τη συμπεριφορά του Πιλόμπολους ως μια μεταφορά για το διαστημικό πρόγραμμα: ένα είδος ανταποκρίνεται σε ερεθίσματα που δεν κατανοεί πλήρως, επιδιώκοντας να αφήσει τον σωρό των περιττωμάτων. Τι δεν γνωρίζουμε για εμάς τους ίδιους;
Το ερώτημα αυτό δεν γίνεται για να υποβαθμίσει τα επιτεύγματα των σημερινών μεγιστάνων που αφορούν το διάστημα. Ο Έλον Μασκ, ο Ρίτσαρντ Μπράνσον και ο Τζε Μπέζος -the Pilobolus brothers- έχουν τοποθετήσει τα χρήματά τους εκεί που περιηγούνται τα όνειρα της επιστημονικής φαντασίας.
Στις 15 Σεπτεμβρίου, τέσσερις άνθρωποι χωρίς κανένα διαπιστευτήριο αστροναύτη -συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού τους, του δισεκατομμυριούχου στον κλάδο της τεχνολογίας Τζάρεντ Άιζακμαν- περιφέρονταν γύρω από τη Γη για τρεις ημέρες στο πλαίσιο του Inspiration4, μιας αποστολής του SpaceX Dragon που μεταφέρει ανθρώπους και υλικά στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο κ. Άιζακμαν δεν θα αποκαλύψει πόσο πλήρωσε για την πτήση, όμως ελπίζει να συγκεντρώσει χρήματα για το νοσοκομείο St. Jude Children’s Research στο Μέμφις του Τενεσί, όπου ένας από τους επιβάτες, η Χέιλι Αρσενό, διακομίστηκε κάποτε για καρκίνο και τώρα είναι βοηθός φυσιοθεραπευτή.
Από το 2001, όταν ο Ντένις Τίτο, ένας μηχανικός που εξελίχθηκε σε γκουρού των επενδύσεων, πλήρωσε το εξακριβωμένο ποσό των 20 εκατ. δολαρίων, προκειμένου να περάσει οκτώ ημέρες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μια ομάδα πλούσιων πληρώνει επίσης για αυτήν την εξωπραγματική εμπειρία. Αυτό το καλοκαίρι οι κ.κ. Μπράνσον και Μπέζος, ο καθένας εκτόξευσε το διαστημόπλοιό του στο διάστημα.
Ο Άλαν Στερν, επικεφαλής της αποστολής New Horizons για τον Πλούτωνα και ακόμη πιο μακριά, έχει συμφωνήσει για να διεξάγει διαστημικές έρευνες σε μια σειρά πτήσεων της Virgin Galactic, κάθε μια με κόστος 250.000 δολάρια, το οποίο έχει αναλάβει το Southwest Research Institute στο Μπόουλντερ του Κολοράντο, όπου εργάζεται.
Ο δρ. Στερν θα φοράει μια βιοιατρική συσκευή στην πρώτη του πτήση, η οποία θα καταγράφει την ανταπόκριση του σώματος του στη διαστημική πτήση και στη μηδενική βαρύτητα, ενώ θα τραβάει φωτογραφίες από διαστημικά πεδία προκειμένου να μετρηθεί η ποιότητά τους από τα παράθυρα του διαστημόπλοιου. Κατά την επόμενη δεκαετία, όπως είπε, εκατοντάδες τουρίστες στο διάστημα, θα φορούν αυτή τη συσκευή, δίνοντας στους επιστήμονες και στους γιατρούς μια σειρά από δεδομένα για το πώς οι συνηθισμένοι άνθρωποι ανταποκρίνονται και προσαρμόζονται, ή όχι, στο διάστημα.
Επί του παρόντος, μια νέα γενιά σκαφών, μηχανικών, επιστημόνων και ερευνητών είναι έτοιμοι να εξαπολυθούν στον ουρανό.
Τα χρήματα και ο ενθουσιασμός των πλουσίων έχει τροφοδοτήσει την καινοτομία και την έξαψη, όπως επίσης και τις δουλειές για τους επιστήμονες και τους μηχανικούς. Και όταν τα πράγματα θα στραβώσουν, όπως συνέβη στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν το σκάφος Alpha της ιδιωτικής εταιρείας Firefly εκράγηκε στην πρώτη του πτήση, θα είναι οι μέτοχοι και οι επενδυτές των VCs, όχι οι φορολογούμενοι, που θα πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό.
Ιστορικά, το διαστημικό πρόγραμμα έχει λειτουργήσει ως ένα είδους ηγέτη για τους λίγους, τραβώντας ανθρώπους στην επιστήμη οι οποίοι εξελίσσονται σε αυτούς που κατασκευάζουν νέους ημιαγωγούς, ή ανακαλύπτουν νέους τρόπους να απεικονίσουν τον εγκέφαλο.
Είναι γεγονός ότι τα περισσότερα από τα χρήματα αυτά που στήριξαν αυτή την αναγέννηση δημιουργήθηκαν στον κλάδο της τεχνολογίας, από ανθρώπους που ευνοήθηκαν από το παλιρροιακό κύμα των κυβερνητικών ερευνών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και του 1960.
Υπάρχει επίσης και το θέμα τι θα ανακαλύψουν εκεί έξω. Ενδεχομένως να πρέπει να θεωρήσουμε τη ζωή ως περισσότερο εξωγήινη, από ότι οι συγγραφείς της επιστημονικής φαντασίας έχουν φανταστεί. Ή ίσως, να καταλήξουμε σε ένα βιοχημικό συμπέρασμα για την προέλευσή μας
Κάποτε, κάποιος μπορεί να μπει στην ιστορία, ως ο πρώτος άνθρωπος που χάθηκε στον πλανήτη Άρη. Στο μυθιστόρημα του Άρθουρ Σ. Κλαρκ «Transit of Earth», ένας αστροναύτης εγκαταλείπεται στον Άρη και περιπλανιέται στην έρημο έως ότου πεθαίνει, ενώ ακούει κλασική μουσική, έτσι ώστε τα μικρόβια του να δώσουν τροφή σε όποιον μπορεί να τα χρησιμοποιήσει στον νέο κόσμο.
Ο Πιλόμπους θα είχε προσγειωθεί.
Copyright: 2021 The New York Times
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
