Οι «δούλες» του θανάτου: Στήριξη στο τέλος της ζωής
Ως γονείς παιδιού με θανατηφόρο ασθένεια, οι Maryanne και Nick O’Hara, ζούσαν με την ελπίδα. Την ελπίδα ότι η κόρη τους, Caitlin, που υπέφερε από κυστική ίνωση θα ζήσει πέρα από τα 46 χρόνια που αναμενόταν. Την ελπίδα ότι θα έκανε εγκαίρως τη μεταμόσχεση για την οποία περίμενε επί 2,5 χρόνια λίγο μετά τα 30 έτης. Η ελπίδα έσβησε στις 20 Δεκεμβρίου 2016, όταν η Caitlin O’Hara πέθανε από αιμορραγία στον εγκέφαλο, δύο ημέρες μετά τη μεταμόσχευση. Ήταν 33 ετών.
Συντετριμμένη η μητέρα της προσπάθησε να βρει νόημα στον θρήνο της. Έτσι γράφτηκε στο πρόγραμμα του της ιατρικής σχολής Larner College of Medicine προκειμένου να γίνει «death doula», να στηρίζει δηλαδή ανθρώπους που έρχονται αντιμέτωποι με το τέλος της ζωής. Ο όρος προέρχεται βεβαίως από την ελληνική λέξη «δούλα», που σημαίνει γυναίκα που υπηρετεί. Αν και συνδέουμε τη στήριξη, την προσφορά υπηρεσίας στους άλλους με τις δυσκολίες της ζωής, τα τελευταία χρόνια γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι έχουμε ανάγκη από βοήθεια για να αντιμετωπίσουμε το τέλος της ζωής, τον θάνατο.
«Στην κουλτούρα μας κάνουμε τα πάντα για να προετοιμαστούμε για τη γέννηση, αλλά απλώς ελπίζουμε για το καλύτερο στο τέλος της ζωής» εξηγεί η 62χρονη O’Hara, που μένει στη Μασσαχουσέτη και είναι συγγραφέας του βιβλίου Little Matches: A Memoir of Grief and Light, το οποίο δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο. «Η εκπαίδεσυη που έλαβα ήταν ένας τρόπος να αντιμετωπίσω τη θλίψη μου και να συνειδητοποιήσω ότι μπορούσα να αξιοποιήσω τη δική μου εμπειρία για να βοηθήσω άλλους ανθρώπους να έχουν ένα καλύτερο τέλος στη ζωή» τονίζει.
«Όταν η Caitlin έφυγε από τη ζωή ξαφνικά όλα τελείωσαν. Το πρόσωπο που αγαπούσες δεν υπάρχει πια και πρέπει να αντιμετωπίσεις τη συνέχιση της δικής σου ζωής. Μία καλή “δούλα” θα σε στηρίξει σε αυτό» αναφέρει.
«Η αρχή και το τέλος της ζωής μοιάζουν πολύ» σημειώνει από την πλευρά της η Francesca Arnoldy, επικεφαλής του προγράμματα «End-of-Life Doula». «Η ένταση, το μυστήριο, το άγνωστο απαιτούν βοήθεια» εξηγεί.
Η στήριξη που προσφέρουν οι «δούλες» δεν είναι ιατρική, αλλά ψυχική, πνευματική και πρακτική. Περνούν χρόνο με ανθρώπους που βιώνουν τις τελευταίες ημέρες της ζωής τους, με άλλους που έχουν διάγνωση που τους δίνει λίγο χρόνο ζωής και με τις οικογένειές τους που πρέπει να αντιμετωπίσουν τον χαμό. Περισσότεροι από 1.400 άνθρωποι έχουν ολοκληρώσει το πρόγραμμα που στοιχίζει 800 δολάρια από την έναρξή του, το 2017.
Copyright:
2021 The New York Times
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
