Μια τουριστική πόλη, έμεινε στους κατοίκους της
Εάν μένατε στη Νέα Υόρκη κατά την διάρκεια της πανδημίας, μπορεί να θυμάστε την περασμένη χρονιά να εξελίσσεται σε κεφάλαια. Υπήρχε το κεφάλαιο με τις αδιάκοπες σειρήνες. Το κεφάλαιο κατά το οποίο οι άνθρωποι χτυπούσαν κατσαρόλες και τηγάνια έξω από τα παράθυρά τους στις 7 το απόγευμα. Το κεφάλαιο με τα πυροτεχνήματα κάθε βράδυ.
Υπάρχει επίσης ένα ακατανόητο, μαγικό κεφάλαιο που ξεκίνησε το προηγούμενο καλοκαίρι. Η Νέα Υόρκη παρέμεινε τρομερά ήσυχη, σχεδόν άδεια από τουρίστες και οι επανεμφανιζόμενοι κάτοικοι μπόρεσαν να ζήσουν την πόλη με έναν τρόπο που οι περισσότεροι από εμάς δεν θα βιώσουμε ποτέ.
Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, η Νέα Υόρκη ανήκε στους κατοίκους της.
Και αυτό το κεφαλαίο, όμως, φθάνει στο τέλος του. Τον Ιούνιο, το γραφείο προώθησης τουρισμού της Νέας Υόρκης, NYC & Company, δημοσίευσε μια διαφημιστική καμπάνια ύψους $30 εκατομμυρίων με στόχο να προσελκύσει ξανά τους τουρίστες.
Η οικονομική ανάγκη για την επιστροφή του τουρισμού είναι προφανής. Στο αποκορύφωμά της, η βιομηχανία απασχολούσε 280.000 εργαζομένους και παρήγαγε $80.3 δισεκατομμύρια. Όμως, δεδομένου ότι μια πόλη 8 εκατομμυρίων κατοίκων προσέλκυε πάνω από 60 εκατομμύρια επισκέπτες τον χρόνο, η Νέα Υόρκη είχε μετατραπεί ολοένα και περισσότερο σε πόλη που προοριζόταν για τουρίστες και αποτελείτο από τουρίστες.
Τον περασμένο χρόνο, οι κάτοικοι είχαν την ευκαιρία να βιώσουν μια διαφορετική εκδοχή της πόλης μας.
Πρώτα ήρθε η επιστροφή στα υπαίθρια αξιοθέατα: ένα προσεκτικό ταξίδι στο Coney Island στις αρχές του καλοκαιριού με μόνο μερικές δεκάδες άτομα να περιπλανιούνται στους ξύλινους διαδρόμους. Ο ζωολογικός κήπος στο Bronx άνοιξε ξανά τον περασμένο Ιούλιο, εισιτήρια με καθορισμένο χρόνο και μειωμένη χωρητικότητα, με αποτέλεσμα, για κάποιο χρονικό διάστημα, να μπορούσε κανείς να επικοινωνήσει σχετικά μόνος του με ρινόκερους και γορίλες.
Καθώς πλησίαζε το φθινόπωρο, πολλά από τα μουσεία άνοιξαν τις πόρτες τους. Ο κόσμος λίγος. Η κίνηση πολλές φορές ήταν ανύπαρκτη.
Και ήταν μαγικά.
Σε κάθε χώρο, η είσοδος ήταν περιορισμένη με εισιτήρια με χρόνο και τη χωρητικότητα περιορισμένη, συνήθως στο 25%. Μπορούσε κανείς να απολαύσει την εμπειρία του να περιηγείται σε κορυφαίες γκαλερί μόνο με μερικούς εκατοντάδες ακόμα, οι οποίες συνήθως προσελκύουν 25.000 επισκέπτες την ημέρα.
Μια βασική ειρωνεία του να μένει κανείς στην Νέα Υόρκη είναι πως η εγγύτητα σε πολιτιστικά ιδρύματα παγκόσμιας φήμης αναιρείται κατά μεγάλο βαθμό από την δυσκολία επίσκεψής τους.
Σε τελική ανάλυση, είναι μια πόλη στην οποία οι άνθρωποι θα περίμεναν για 8 ώρες για να δουν την Μαρίνα Αμπράμοβιτς στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης.
Ίσως για αυτό το λόγο η περσινή χρονιά να φάνηκε τόσο αποκαλυπτική. Η πόλη βίωνε μία σταδιακή επανέναρξη, και μόνο οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης ήταν προσκεκλημένοι. Ο ελεύθερος διάδρομος High Line, ο οποίος στις ώρες αιχμής έχει τόσο κίνηση που μπορεί κανείς να βρεθεί ώμο με ώμο και να αισθάνεται σαν να βγαίνει από γήπεδο μετά από συναυλία για την οποία εξαντλήθηκαν τα εισιτήρια, έγινε θέμα σε ενθουσιώδη βίντεο σχετικά με το πόσο μαγευτικό είναι να βρίσκεται κανείς στο πάρκο ολομόναχος.
Είναι εκπληκτικό συναίσθημα να ζει κανείς σε μια εκδοχή της Νέας Υόρκης στην οποία μπορεί κάνεις να ρωτήσει το παιδί του «Τι θέλεις να κάνουμε σήμερα;» και, όταν λέει «Να πάμε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας», να μπορεί να γίνει.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι βιώσιμο, βέβαια. Η τοπική οικονομία εξαρτάται τόσο πολύ από τον τουρισμό, που η επιστροφή του είναι απαραίτητη.
Επίσης, ακόμα και όταν εξερευνήσαμε αυτή την άδεια, άγνωστη πόλη, καταλάβαμε πως η πόλη δεν ήταν η ίδια. Εκτός αν είχες γεννηθεί και μεγαλώσει στην Νέα Υόρκη, υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα να την έχετε επισκεφθεί ως τουρίστας. Την επισκεπτόμουν συχνά, και όταν αποφάσισα να μετακομίσω εδώ, μου άρεσε να λέω στους άλλους ότι όλα τα πράγματα τα οποία τους έπειθαν να την επισκεφθούν ως τουρίστες –ο ενθουσιασμός, τα αξιοθέατα, τα πλήθη, οι θόρυβοι, η αίσθηση του να είσαι στο κέντρο των πάντων- μπορούσαν να μετατρέψουν την ζωή εδώ σε έναν εξοργιστικό εκνευρισμό. Όμως αυτή η τρέλα είναι έμφυτη σε αυτή την πόλη. Είναι κομμάτι αυτού που σε προσέλκυσε εδώ και αυτού που σε κρατάει εδώ. Είναι αυτό που κάνει την Νέα Υόρκη αυτό που είναι.
Καθώς ολοκληρώνεται αυτό το κεφάλαιο –και ο τουρισμός αρχίζει ήδη να ανακάμπτει, με την εκτίμηση ότι 36 εκατομμύρια τουρίστες θα την επισκεφτούν φέτος και ότι θα υπάρξει επιστροφή στις ημέρες των επισκέψεων των περισσότερο από 60 εκατομμυρίων ημερών μέχρι το 2024– ίσως αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να εκτιμήσουμε αυτή την φευγαλέα έκδοση της πόλης: μια η οποία ήταν για λίγο μόνο δικιά μας για να την απολαύσουμε.
Όπως είπε ένας επισκέπτης για πρώτη φορά σε ένα δημοσιογράφο ο οποίος κατέγραφε την επιστροφή των τουριστών στην Νέα Υόρκη τον Μάιο: «Είναι ωραία χωρίς όλους αυτούς τους ανθρώπους».
Copyright: 2021 The New York Times
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
