Τι γίνεται όταν δεν υπάρχει κανείς να μαζέψει την αγροτική παραγωγή;
Τα μήλα Gala του Peter Hall έμεναν κιτρινισμένα στον οπορώνα του στη νοτιανατολική Αυστραλία. Φρούτα που ιδανικά θα έπρεπε να έχουν ένα έντονο κόκκινο ή πράσινο χρώμα. Με τα σύνορα να είναι κλειστά σε εκείνους που αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των αγροτικών εργασιών στη χώρα, ο κ. Hall ήταν μείον 15 εργάτες. Μόλις λίγες ημέρες παραπάνω να μείνουν στα δέντρα τα μήλα μετατρέπονται σε χυμό χαμηλού κέρδους.
«Δεν έχουμε ποτέ αντιμετωπίσει ένα τέτοιο έλλειμμα εργατών εδώ και 40 χρόνια» λέει. «Φαντάζομαι ότι για μεγάλο μέρος των καλλιεργειών δεν θα φτάσουμε εκεί εγκαίρως».
Η πανδημία έχει επηρεάσει τους ρυθμούς της εργασίας και της μετανάστευσης παγκοσμίως. Αλλά στην απομονωμένη Αυστραλία έχει αποκαλύψει τα ασταθή θεμέλια της αγροτικής βιομηχανίας, η αξία της οποίας είναι 54 δισ. δολάρια ετησίως, και η οποία επί χρόνο στηριζόταν στην εργαία νέων από ξένες χώρες. Τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού έχουν αφήσει τη χώρα με έλλειμμα 26.000 αγροτών, σύμφωνα με την εθνική ένωση αγροτών, η οποία επισημαίνει ότι καλλιέργειες εκατομμυρίων δολαρίων πάνε για πέταμα.
Το τεράστιο αυτό κενό έχει πυροδοτήσει φωνές που ζητούν από την Αυστραλία να αναθεωρήσει το πώς εξασφαλίζει εργατικά χέρια για τον αγροτικό τομέα και κατά συνέπεια να αναθεωρήσει συνολικά το πλαίσιο για τη μετανάστευση, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στους ξένους εργαζομένους στον αγροτικό τομέα για μόνιμη παραμονή.
Το υφιστάμενο σύστημα δεν προβλεπόταν ποτέ να είναι μόνιμη λύση. Αλλά καθώς ο αγροτικός τομέας επεκτεινόταν και λιγότεροι Αυστραλοί ήταν διατεθειμένοι να εργαστούν στη συγκομιδή, το λεγόμενο πρόγραμμα backpacker πρόσφερε μία σανίδα σωτηρίας. Από το 2005 η κυβέρνηση δίνει κίνητρα σε νέους ταξιδιώτες (backpackers όπως συνηθίζεται να τους αποκαλούν) να εργαστούν σε φάρμες, προσφέροντας παράταση της βίζας από ένα σε δύο έτη για όσους έχουν ολοκληρώσει τρεις μήνες εργασίας στον αγροτικό τομέα.
Σε ένα συνηθισμένο έτος, περισσότεροι από 200.000 backpackers θα έρχονταν στην Αυστραλία. Τώρα είναι μόλις 45.000 στη χώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης. Οι ενώσεις του κλάδου πιέζουν για μία αγροτική βίζα, αλλά η ιδέα έχει σκοντάψει επανειλημμένα σε εμπόδια. Ένα αφοσιωμένο, σταθερό εργατικό δυναμικό θα έφερνε οφέλη όχι μόνο για τους αγρότες. Θα περιόριζε τις παραβιάσεις δικαιωμάτων που πολλαπλασιάζονται υπό το προσωρινό σύστημα εργασίας, σύμφωνα με ερευνητές και ενώσεις.
«Έχουμε δει περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης, φυσικής βίας, διαβατήρια που αποσπούνται από ανθρώπους χωρίς τη θέλησή τους» λέει ο Dan Walton, γραμματέας της Αυστραλιανής Ένωσης Εργαζομένων. «Έχουμε δει κάθε μορφή κακής πρακτικής, από το να κλέβουν μισθούς, να μην δίνουν καθόλου μισθούς κτλ» προσθέτει.
Η Kiah Fowler, 23 ετών, backpacker από την Πενσιλβάνια, έφτασε στο Κουίνσλαντ τον Μάρτιο του 2020 για να μαζέψει φράουλες. Ο εργολάβος την πλήρωνε 19 δολάρια Αυστραλίας την ώρα- την ώρα που το κατώτατο ωρομίσθιο στη χώρα είναι 24 δολάρια Αυστραλίας- και πρόσφερε μόνο δύο με με τέσσερις ώρες εργασίας την ημέρα. ο ίδιος εργολάβος την χρέωνε 210 δολάρια Αυστραλίας την εβδομάδα για να μείνει σε ένα παλιό σπίτι με ακόμη εννέα backpackers. Γνώριζε πολύ καλά ότι την εκμεταλλεύονταν, αλλά «στην εποχή της Covid, πολλοί από εμάς λέμε, “Τι άλλη επιλογή έχω;”». Τελικά εγκατέλειψε την εργασία.
Οι πιθανές λύσεις, όπως και οι όποιες αλλαγές στο πλαίσιο για τη μετανάστευση, απέχουν πολλά χρόνια ακόμη, εάν τελικά έρθουν ποτέ. Αυτή τη στιγμή οι αγρότες έρχονται αντιμέτωποι με εθνικά σύνορα που έκλεισαν τον Μάρτιο του 2020 και δύσκολα θα ανοίξουν έως το 2022. Ένας Αυστραλός, Brett Jones, 38 ετών, λέει ότι θα επιστρέψει σύντομα στη δουλειά του στον χώρο των κατασκευών. «Δεν είμαι και πολύ καλός στη συγκομιδή φρούτων» ομολογεί. «Συνέχεια έχω στον νου μου ότι θα πρέπει να υπάρχει ένας πιο εύκολος τρόπος για να βγάλει κανείς λεφτά».
Copyright: 2021 The New York Times
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
