Σπάζοντας τα δεσμά της ενοχής και της σιωπής

ΠΑΡΙΣΙ— Η Καμίλ Κουσνέρ, μία γυναίκα με καθαρό βλέμμα την οποία επί δεκαετίες κατέτρωγε η ενοχή έχει φέρει μεγάλη αναταραχή στη γαλλική κοινωνία. Η μάχη της να απελευθερωθεί από ένα επώδυνο οικογενειακό μυστικό έχει χτυπήσει ευαίσθητα νεύρα ανά τη Γαλλία. 

Επί δεκαετίες η κ. Κουσνέρ αισθανόταν παγιδευμένη. «Η ενοχή είναι ένα σαν ένα φύδι» γράφει στο «La Familia Grande», ένα βιβλίο του οποίου η ιστορία αιμομιξίας και κακοποίησης είναι επίσης το αμείλικτο πορτραίτο μίας εξέχουσας γαλλικής οικογένειας. Ήταν ένα «δηλητήριο», μία «λερναία ύδρα» με πολλά κεφάλια, που «εισέβαλε στο μυαλό και την καρδιά μου» έως ότου ένιωσε πως δεν έχει άλλη επιλογή από το να μιλήσει.  

Δεν ήταν εύκολο. Ο Ολιβιέ Ντιαμέλ, πατριός της και ο άνθρωπος τον οποίο κατηγορεί για σεξουαλική κακοποίηση του δίδυμου αδελφού της, όταν ήταν έφηβος, βρισκόταν στην κορυφή της παριζιάνικης πνευματικής και πολιτιστικής ζωής πριν παραιτηθεί από όλες τις θέσεις του στον απόηχο της κυκλοφορίας του βιβλίου τον περασμένο μήνα. Η μητέρα της, Εβελίν Πιζιέ, διακεκριμένη συγγραφέας που ήταν κάποτε ερωμένη του Κάστρο και πέθανε το 2017 από καρκίνο, είχε στραφεί σθεναρά κατά της κ. Κουσνέρ. Εν ολίγοις είχε να αντιμετωπίσει πολλά. 

«Εντάξει, Καμίλ, φοβάσια τις επιπτώσεις, αλλά εάν δεν μιλήσεις πώς μπορείς να είσαι ολόκληρη;» είπε η 45χρονη Κουσνέρ σε συνέντευξη. «Εάν δεν μιλήσεις, αφήνεις έναν κόσμο άνω- κάτω. Πρέπει να αναλάβεις αυτό το ρίσκο γιατί έχεις μία μικρή ευκαιρία να πεις σε αυτούς που υποφέρουν ότι ο πόνος τους δεν ήταν για το τίποτα». 

Η ιστορία της οδήγησε σε αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν «affaire». Ένα hastag #MeTooInceste απογειώθηκε καθώς δεκάδες χιλιάδες θύματα στη Γαλλία σπάνε το ταμπού. Φίλοι του Ντιαμέλ παραιτήθηκαν από σημαντικές θέσεις. Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν κατέφυγε στο Twitter για να χαιρετίσει την «απελευθέρωση» και το «κουράγιο μίας αδερφής».

«Είναι πραγματικά συγκινητικό» λέει η κ. Κουσνέρ, δικηγόρος και καθηγήτρια πανεπιστημίου. «Είμαι πολύ χαρούμενη για το κίνημα #MeTooInceste όχι τόσο γιατί μιλάνε άνθρωποι, αλλά γιατί πια τους ακούνε».

Ωστόσο, συνεχίζει, ο βασικός στόχος της δεν ήταν πολιτικός, αλλά μία προσπάθεια να περιγράψει την δική της αγωνιώδη εξέλιξη. Ως απόγονος από την πλευρά της μητέρας της ενός Γάλλου αντισημήτη φασίστα και από την πλευρά του πατέρα της ανθρώπων που σφαγιάστηκαν στο Άουσβιτς, έπρεπε να διαμορφώσει την δική της ταυτότητα. Όταν έκανε τον δικό της γιο συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να μείνει σιωπηλή για τον κ. Ντιαμέλ, 70 ετών, από φόβο ότι μπορεί να ξαναχτυπήσει.  

Έπρεπε επίσης να αντιμετωπίσει την περίεργη συνενοχή της μητέρας της. Όταν ρωτήθηκε γιατί έγραψε το βιβλίο η κ. Κουσνέρ απάντησε: «Γιατί η μητέρα μου έχει πεθάνει» (Η κ. Πιζιέ είπε ότι η σιωπή της κόρης της ήταν το έγκλημα). 

Η μητέρα της ήταν ένας πνευματώδης άνθρωπος τον οποίο η κ. Κουσνέρ λάτρευε. Η γυναίκα που στράφηκε στο ποτό μετά την αυτοκτονία των δύο γονιών της και στη συνέχεια της αδελφής της. Ήταν η μητέρα που άφησε τον πατέρα της κ. Κουσνέρ, Μπερνάρ Κουσνέρ, ιδρυτή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και μετέπειτα Γάλλο υπουργό Εξωτερικών, επειδή «επέλεξε να σώσει άλλα παιδιά, όχι τα δικά του». 

Ο αδελφός της κ. Κουσνέρ έχει καταθέσει μήνυση κατά του κ. Ντιαμέλ και οι εισαγγελικές αρχές έχουν αναλάβει την υπόθεση. Στο βιβλίο της χρησιμοποιεί μία φράση αγαπημένη στον πατέρα της Μπερνάρ: «Ανάμεσα στους ισχυρούς και τους αδυνάτους είναι η ελευθερία που καταπιέζει και ο νόμος που απελευθερώνει». 

Η Ank Kuipers συνέβαλε στο άρθρο. 

Copyright:
2021 The New York Times

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News