Η κυριαρχία των γυναικών στον κινηματογράφο
Πριν μερικά χρόνια θα φάνταζε απίθανο, όμως πλέον είναι γεγονός πως περισσότερες γυναίκες παρά άνδρες αποφοιτούν από την πλειοψηφία των σχολών κινηματογραφίας ανά τον κόσμο. Επιπλέον πριν κάποιους μήνες η Κινέζα Κλόι Ζάο έγινε μια από τις ελάχιστες γυναίκες -και η μόνη Ασιάτισσα-σκηνοθέτις που κερδίζει το σχετικό Οσκαρ για το υπέροχο «Νοmadland». Στην ίδια τελετή απονομής η Βρετανίδα Εμεραλντ Φενέλ τιμήθηκε με το Οσκαρ πρωτότυπου σεναρίου για το δικό της «Promising Young Woman». Είναι φανερό πως οι καιροί αλλάζουν.
Στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού, και στο πλαίσιο του εν εξελίξει Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγιεβο, διεξήχθει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα ανάμεσα σε γυναίκες κινηματογραφίστριες και παραγωγούς. Μεταξύ τους βρισκόταν η 35χρονη Αντονέτα Αλαμάτ Κουσιγιάνοβιτς από την Κροατία, η οποία κέρδισε την Χρυσή Κάμερα (βραβείο σκηνοθεσίας) στο φετινό Φεστιβάλ Καννών με τον ντεμπούτο φιλμ της, «Murina».
«Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, το 84% του δημοσίου χρήματος για τον κινηματογράφο στην Ευρώπη αποδίδεται στους άνδρες. Δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν αυτό. Πρέπει να χρηματοδοτούμαστε ισότιμα» επεσήμανε η σκηνοθέτις, ενώ διευκρίνησε πως το ζήτημα δεν είναι απλώς να επιδοτείται ο ίδιος αριθμός γυναικών και ανδρών, αλλά και τα ποσά να είναι τα ίδια ανεξαρτήτου φύλου.
Επιπλέον προχώρησε και σε κριτική προς τους πρόσφατους κανονισμούς υπέρ της διαφορετικότητας που υιοθέτησαν τα Οσκαρ, ισχυριζόμενη πως οι παραγωγοί θα τους εργαλειοποιήσουν: «οι εταιρείες θα πουν: “χρειαζόμαστε μια λεσβία, δύο μαύρες γυναίκες και μπορούμε να κάνουμε την ταινία που θέλαμε εξαρχής με τον άνδρα σκηνοθέτη μας».
H Βόσνια Αϊντα Μπέγκιτς από την πλευρά της, η οποία κέρδισε το μεγάλο βραβείο της Εβδομάδας Κριτικής στις Κάννες με το «Snow», επισήμανε πως η πρόσφατη νίκη της Ζάο στα Οσκαρ, είναι ευκαιρία ώστε οι γυναίκες να εκμεταλλευθούν το μομέντουμ και να ισχυροποιήσουν την θέση τους στη
βιομηχανία. Παρ’ όλα αυτά εξέφρασε τους δισταγμούς της σχετικά με ένα σύστημα σταθερών ποσοστόσεων που «τσεκάρει κουτάκια».
«Πιστεύω πως η ποσόστωση έχει δύο πλευρές: την πολιτική, η οποία είναι απαραίτητη, όμως η άλλη καθρεφτίζεται στον κινηματογραφιστή. Εχουμε φτάσει σε ένα σημείο, όπου εμείς, ως γυναίκες σκηνοθέτιδες, προσπαθούμε να κάνουμε συγκεκριμένες ταινίες που ανταποκρίνονται στις ανάλογες
ροσδοκίες, από άποψη περιεχομένου και χαρακτήρων. Με αυτή την έννοια νιώθω εγκλωβισμένη».
moneyreview.gr με πληροφορίες από screendaily.com
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
