Ένας ποπ θεός της μπάλας
Του ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΧΑΡΜΠΗ
Τις τελευταίες μέρες, ακόμα και ο πιο «άσχετος» με το ποδόσφαιρο πιθανότατα εμπέδωσε τι εστί Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Λίγο πολύ, σε όλα τα σπορ υπάρχουν παραδείγματα αθλητών που ξεχωρίζουν στην εποχή τους, πετυχαίνουν μικρούς ή μεγαλύτερους άθλους και γίνονται ήρωες, σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων και ανεξίτηλη ανάμνηση στο μυαλό των παλιότερων που αναπολούν μετά από δεκαετίες με νοσταλγία. Ο άνθρωπος ωστόσο που έφυγε από την ζωή την περασμένη εβδομάδα δεν ήταν απλώς αυτό. Ο Μαραντόνα, πέρα από ποδοσφαιριστής, εξελίχθηκε σε κανονικό φαινόμενο, λατρεύτηκε σαν θεός και πέρασε στην ποπ κουλτούρα μέσα από μουσικές, ταινίες, βιβλία, τοιχογραφίες και γενικώς οτιδήποτε μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν οι υπόλοιποι για να υμνήσουν το ταλέντο του.
Στο ντοκιμαντέρ «Diego Maradona» του 2019, ο διακεκριμένος σκηνοθέτης, Ασίφ Καπάντια, αντλεί από 500 και πλέον ώρες αδημοσίευτου προηγουμένως υλικού, για να ακολουθήσει τον μύθο του Μαραντόνα στην πόλη όπου δοξάστηκε όσο πουθενά άλλου. Φτάνοντας στην σχετικά άσημη ποδοσφαιρικά Νάπολη στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Μαραντόνα την παίρνει από το χέρι και την οδηγεί στην κορυφή του τρομερά ανταγωνιστικού τότε ιταλικού πρωταθλήματος. Στο φιλμ βλέπουμε έναν Μαραντόνα στο απόγειο των δυνάμεών του, αξεπέραστο εντός γηπέδου και αχαλίνωτο εκτός. Οι γυναίκες, οι καταχρήσεις, η μαφία αλλά και η κόντρα με τον πλούσιο βορρά παιρνούν μπροστά από την κάμερα, μαζί με σύγχρονες καταθέσεις Ναπολιτάνων που τον έχουν ακόμα… εικόνισμα.
Ακόμα πιο παραστατικό της προσωπικότητας του Μαραντόνα είναι το ομώνυμο ντοκιμαντέρ του φίλου του, Εμίρ Κουστουρίτσα από το 2008. Εκεί βλέπουμε τον ίδιο τον Αργεντίνο μπαλαδόρο να μιλά για την καριέρα, τις εξαρτήσεις, τις πολιτικές τοποθετήσεις και πολλά άλλα με εξομολογητική διάθεση. Πάνω από όλα μας δείχνει έναν άνθρωπο παθιασμένο, με τη χαρά μικρού παιδιού για το παιχνίδι, από όποιο πόστο και να το ακολουθεί. Στο ίδιο φιλμ υπάρχει, ερμηνευμένο εν μέρει από τον ίδιο τον Μαραντόνα, το «La Mano de Dios», το οργιαστικό τραγούδι-ύμνος στο περίφημο «χέρι του θεού». Για να μείνουμε στην μουσική, ο μύθος του Ντιέγκο ενέπνευσε και τον Μάνου Τσάο, ο οποίος έγραψε το όμορφο «La Vida Tombola» («Η ζωή είναι μια μπάλα») με στίχους που παραπέμπουν απίθανα ταλαντούχο, τον μεγάλο γλεντζέ, τον αμφισβητία Μαραντόνα.
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News