Το παγκόσμιο μπάσκετ τιμά τον «Δράκο»
Η είδηση πως ο Παναγιώτης Γιαννάκης γίνεται μέλος του Hall of Fame της FIBA, αν και αναμενόμενη, αποτελεί μεγάλη χαρά για το ελληνικό μπάσκετ και τους φιλάθλους του. Μετά τον Νίκο Γκάλη (2007) και τον Παναγιώτη Φασούλα (2016), ο «Δράκος» της πορτοκαλί μπάλας γίνεται ο τρίτος Ελληνας που μπαίνει στο εκλεκτό κλαμπ με την τάξη του 2021, παρέα μεταξύ άλλων, με τον υπέροχο Γερμανό των άλλοτε Seattle Supersonics, Ντέτλεφ Σρέμπφ, τον σπουδαίο Ιταλό προπονητή, Ετορε Μεσίνα και τον κόουτς της αυθεντικής Dream Team, Τσακ Ντέιλι. Η αλήθεια είναι ότι… άργησε κιόλας.
Με καριέρα μυθική τόσο σε συλλογικό επίπεδο όσο και -ακόμα περισσότερο- σε αυτό των εθνικών ομάδων, ο Γιαννάκης αποτελεί πραγματικά την επιτομή του μπάσκετ, με τρόπους που ξεφεύγουν από τους σκληρούς αριθμούς ή τις στατιστικές και έχουν να κάνουν με την ακάματη αφοσίωση και την αγάπη για το σπορ. Και από επιτεύγματα φυσικά δεν πάει πίσω.
Την δεκαετία του 1980, εκείνος μαζί με τον Νίκο Γκάλη έφτιαξαν την ομάδα-φόβητρο του Αρη που κυριάρχησε στην Ελλάδα και έκανε σπουδαίες πορείες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ενώ κατάφερε τελικά να αναδειχθεί και πρωταθλητής Ευρώπης στην τελευταία του σεζόν, αγωνιζόμενος με τον Παναθηναϊκό. Οσα ωστόσο τον κατέστησαν μύθο του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου μπάσκετ, τα πέτυχε κυρίως με την Εθνική Ομάδα, τόσο σαν παίκτης όσο και σαν προπονητής.
Φυσικά ήταν ο αρχηγός της ομάδας που κατέκτησε το Eurobasket του 1987, βάζοντας επί της ουσίας για τα καλά την Ελλάδα στον χάρτη του αθλήματος, ενώ συνέχισε να την υπηρετεί αδιάλειπτα κάνοντας σπουδαίες εμφανίσεις μέχρι την απόσυρσή του το 1996 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Ο αποχαιρετιστήριος λόγος προς τους συμπαίκτες του στα αποδυτήρια του Georgia Dome, όπου τους ζήτησε να προσέχουν την Εθνική σαν κόρη οφθαλμού, αποτελεί μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.
Ο Γιαννάκης ωστόσο δεν μπορούσε να μείνει για πολύ μακριά από την αγαπημένη του ομάδα. Υστερα από μερικά χρόνια επέστρεψε πλέον ως προπονητής και το 2005 κατέκτησε ξανά το Eurobasket, αυτή τη φορά στο Βελιγράδι και έγινε έτσι ο μοναδικός στην πορεία του θεσμού που το καταφέρνει και με τις δύο ιδιότητες. Εναν χρόνο αργότερα οδήγησε την εξαιρετική εκείνη φουρνιά Ελλήνων παικτών στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιαπωνίας και μια από τις σπουδαιότερες νίκες του ελληνικού ομαδικού αθλητισμού, παίζοντας ολοκληρωτικό μπάσκετ και επικρατώντας στον ημιτελικό των αήττητων Αμερικανών.
Πριν πάντως συμβούν όλα αυτά τα θαυμαστά και σε ένα ματς ελληνικού πρωταθλήματος της περιόδου 1980-81, που οι ψηφοφόροι του Hall of Fame μάλλον δεν είχαν υπόψιν, ο Γιαννάκης αγωνιζόταν με τον Ιωνικό Νικαίας, την ομάδα που τον ανέδειξε, κόντρα στον Αρη του Νίκου Γκάλη. Το τελικό σκορ έγραψε 114-113 υπέρ της ομάδας της Θεσσαλονίκης με τον Γκάλη να σημειώνει 62 πόντους. Ο «Δράκος» σταμάτησε στους 73…
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
