Ο υπέροχος Gatsby και το πράσινο φως σε ένα κορμάκι
«Μου αρέσουν, ξέρεις, τα μεγάλα πάρτυ. Υπάρχει μια άνεση. Στα μικρά πάρτυ δεν μπορείς να απομονωθείς» είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες της σοσιαλιτέ Jordan Baker στο μυθιστόρημα The Great Gatsby του Francis Scott Fitzgerald. Το 2020 ξεκίνησε με ένα μεγάλο πάρτυ γενεθλίων 5 φίλων μου σε μία αποθήκη. Το πάρτυ ήταν θεματικό – τα νέα “Roaring 20s” της γενιάς μας ήταν μπροστά μας και στο χέρι μας να τα ζήσουμε μέχρι την τελευταία τους σταγόνα – επομένως παντού γύρω μου έβλεπα πηγαδάκια από flapper girls και αγόρια που έφερναν λίγο σε Peaky Blinders. Μία από τις τελευταίες αναμνήσεις μου από εκείνη τη βραδιά είναι τα κρόσια από το φόρεμά μου να μπλέκονται στα κουμπιά ενός αντρικού σακακιού την ώρα που στροβιλιζόμουν στην αυτοσχέδια πίστα.
Δύο μήνες αργότερα, στις αρχές της πρώτης καραντίνας, κανονίσαμε με φίλες μου ένα Σάββατο βράδυ να συμμετάσχουμε σε ένα διαδικτυακό πάρτυ μέσω zoom, το οποίο διοργάνωνε ο νεοσύστατος λογαριασμός στο Instagram Club Quarantino. «Καιροί απόγνωσης – αποφάσεις απόγνωσης» θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, αλλά εμείς θέλαμε για μία μονάχα μέρα να σκεφτόμαστε μόνο τα outfits που θα φορούσαμε για τη σαββατιάτικη είσοδό μας στο Zoom. Θυμάμαι ότι γελάσαμε πολύ με τον σουρεαλισμό του ντυσίματος καθεμίας από εμάς, αλλά και όλων των ανθρώπων από κάθε γωνιά του πλανήτη που συνδέθηκε στο πάρτυ, ενώ η στιγμή που υποδέχτηκα τον κύριο που μας έφερε το φαγητό που είχαμε παραγγείλει φορώντας άνιμαλ πριντ γόβες και ένα μεταξωτό φόρεμα μέσα στο σπίτι ήταν σίγουρα από τα highlights της βραδιάς. Πόσες παγιέτες και πούπουλα και neon χρώματα, πόση δημιουργική εξτραβαγκάντσα και φαντασία επιστρατεύτηκαν παγκοσμίως για να δώσουν λίγη λάμψη σε ένα μοναχικό σαββατόβραδο και σε ένα παρόν και μέλλον που – στην καλύτερη περίπτωση – ήταν μονότονο.
«Κι έτσι συνεχίζουμε, βάρκες κόντρα στο ρεύμα, που ακατάπαυστα μας ρίχνει πίσω στο παρελθόν» λέει η τελευταία γραμμή στο βιβλίο. Κι έτσι συνεχίζουμε κι εμείς να σκεφτόμαστε τη ζωή μας πριν την πανδημία, να παλεύουμε με τη νοσταλγία, αλλά να ανατρέχουμε πού και πού στα Roaring 20s του προηγούμενου αιώνα, αναλογιζόμενοι τη στιγμή που θα ζήσουμε εμείς τα δικά μας έξω από τα σπίτια μας, όπως αναμένεται να συμβεί σύμφωνα με έρευνες. Οι New York Times έγραψαν πρόσφατα ότι έχουν περάσει 100 χρόνια και ακόμη δεν έχουμε αποφασίσει αν το The Great Gatsby είναι υψηλή λογοτεχνία ή “ιλουστρασιόν απάτη”. Εγώ ξέρω ότι αυτή η “ιλουστρασιόν απάτη” κάτι προσφέρει και συζητιέται εδώ και 100 χρόνια. Όπως ξέρω ότι τα zoom με τις φίλες μου και η επιφανειακή λάμψη των ευφάνταστων ενδυματολογικών επιλογών μας, σαν εκείνη στα πάρτυ που διοργάνωνε ο Gatsby, είναι κι αυτά ένα είδος ουσιαστικής παρηγοριάς.
Το ιδανικό νέο look μου συμπληρώνεται με το χρυσό κορμάκι Jennifer από την τελευταία συλλογή Chorus του ελληνικού brand The C Edition. Μπορεί προς το παρόν τα κρόσια του να μην πιάνονται αναπάντεχα σε κάποιο ανδρικό σακάκι, αλλά αυτή η τόσο δημιουργική συλλογή που κυκλοφόρησε εν μέσω πανδημίας στην Ελλάδα με έκανε να κοιτάω περισσότερο προς το πράσινο φως που κοιτούσε ο Gatsby, προς το “οργιαστικό μέλλον”, ανυπομομώντας για όσα θα φορεθούν, θα μπλεχτούν και θα απλωθούν σε νέα σχήματα.
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
