Οικογένειες με παιδιά – Μπορούν να γίνουν ψηφιακοί νομάδες;

Έλαμψαν από ευτυχία όταν η οικογένειά τους μεγάλωσε, αποκτώντας παιδιά, όμως κάποιοι γονείς δεν ήθελαν αυτό να γίνει τροχοπέδη στην επαγγελματική τους κατεύθυνση ως ψηφιακοί νομάδες.

Παρά τις δυσκολίες που μπορεί να ενέχονται σε ένα τέτοιο εγχείρημα, 19 οικογένειες digital nomads αποφάσισαν να πάρουν μέρος σε ένα φιλόδοξο νέο πείραμα, το οποίο ονόμασαν «Travelling Village».

Εργαζόμενοι γονείς που αγαπούν τα ταξίδια

Το Travelling Village ενώνει τις 19 οικογένειες ψηφιακών νομάδων σε ένα τετράμηνο ταξίδι συν-διαβίωσης σε όλο τον κόσμο. Πριν γίνουν γονείς, ο Δανός επιχειρηματίας Nikolaj Astrup και η σύζυγός του Michelle Rødgaard-Jessen πέρασαν έξι χρόνια ως αυτοαπασχολούμενοι ψηφιακοί νομάδες, μεταξύ άλλων, στην Κίνα, τη Γαλλία, την Ισπανία, το Νεπάλ και την Αργεντινή. 

Μετά την απόκτηση των παιδιών τους είχαν οραματιστεί, όπως ήταν αναμενόμενο, να συνεχίσουν την περιπλανώμενη ζωή. Ωστόσο, το πρώτο εξάμηνο ταξίδι τους στη Γαλλία και το Μεξικό ως οικογένεια τους έφερε αντιμέτωπους με τις προκλήσεις της δημιουργίας κοινωνικών δεσμών και δομών υποστήριξης, όντας στον δρόμο με δύο μικρά παιδιά.

Σκέφτηκαν λοιπόν, μαζί με άλλες τρεις οικογένειες να ξεκινήσουν το πείραμα ‘The Travelling Village’ το οποίο τους παρέχει μια μοναδική ευκαιρία να μοιραστούν εμπειρίες σε τρεις τοποθεσίες στην Ασία.

Το έργο έχει σχεδιαστεί για να στηρίξει τους εργαζόμενους γονείς στη συγκατοίκηση, τις κοινές δραστηριότητες, τις ομάδες εργασίας και την κοινή φροντίδα των παιδιών. 

Για να αντικαταστήσει ένα παραδοσιακό δίκτυο υποστήριξης των οικογενειών, το project καθιερώνει μια κοινότητα και την παραμονή πέντε εβδομάδων σε κάθε τοποθεσία, με μεταβατικές περιόδους ώστε οι οικογένειες να αποσυμπιέζονται.

Το πείραμα, το οποίο ξεκίνησε στις 15 Ιανουαρίου 2024, εφαρμόστηκε επί τέσσερις μήνες στο Χόι Αν του Βιετνάμ, στο Κο Λάντα της Ταϊλάνδης και θα ολοκληρωθεί στο Κιότο της Ιαπωνίας στις 14 Μαΐου. Οι 19 οικογένειες (που αποτελούνται από 70 άτομα, συμπεριλαμβανομένων 34 παιδιών ηλικίας από ενός έως 14 ετών, από τη Δανία, τις ΗΠΑ, την Ινδία, την Ιρλανδία, την Ιταλία και την Ολλανδία) επιλέχθηκαν μεταξύ 82 διαφορετικών υποψηφίων. Όλοι τους μοιράζονται την επιθυμία να μεγαλώσουν μια οικογένεια ενώ εργάζονται και ταξιδεύουν.

Επαγγελματικό υπόβαθρο

Το επαγγελματικό υπόβαθρο των Astrup και Rødgaard-Jessen παρείχε πολύτιμη εμπειρία με τη δυναμική της κοινότητας και τους διαφορετικούς τρόπους ζωής.
Ο Astrup διατηρούσε προηγουμένως μια εταιρεία που ειδικεύεται στην οργάνωση κατασκηνώσεων για επιχειρηματίες, ενώ η Rødgaard-Jessen διατηρεί τη δική της επιχείρηση που βοηθά ελεύθερους επαγγελματίες να ξεκινήσουν ή να επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους. 

Έμπνευση για το όραμά τους αυτό αποτέλεσαν τα δανέζικα projects συγκατοίκησης – bofællesskaber ή «κοινότητες διαβίωσης» – μια τάση που έχει τις ρίζες της στη δανέζικη κουλτούρα από τη δεκαετία του 1970. Ο Astrup μελέτησε εκτενώς τις βέλτιστες πρακτικές της συγκατοίκησης, ενσωματώνοντας ορισμένες από αυτές τις γνώσεις στο πείραμα.

Μία από αυτές είναι η διατήρηση ενός βέλτιστου αριθμού περίπου 20 οικογενειών, προκειμένου να προωθηθούν οι στενές σχέσεις, καθώς και να καταστεί δυνατή η αποτελεσματική λήψη αποφάσεων. 

Μια άλλη πρακτική είναι ο σχεδιασμός τοποθεσίας «εγγύτητας». Οι οικογένειες ενθαρρύνθηκαν να βρουν καταλύματα σε ακτίνα 1 έως 1,5 μιλίου η μία από την άλλη, ώστε να προωθηθεί η δυνατότητα μετακίνησης με τα πόδια και παράλληλα να υπάρχει αρκετός χώρος για ιδιωτικότητα. 

Κάθε κοινότητα ψηφιακών νομάδων – είτε μένει κοντά σε ορυζώνες είτε σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο στο Κο Λάντα, είτε σε διάσπαρτα καταλύματα στο Κιότο – έχει επιλεγεί στρατηγικά ώστε να εξισορροπεί την κοινοτική διαβίωση με τις ατομικές οικογενειακές ανάγκες. 

Τα κοινά γεύματα που πραγματοποιούνται δύο φορές την εβδομάδα αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο για τη συγκέντρωση ολόκληρης της ομάδας, δημιουργώντας ένα σταθερό σημείο συνάντησης για όλους.

Οι περισσότεροι γονείς στο πείραμα είναι αυτοαπασχολούμενοι, διαχειρίζονται τις ώρες εργασίας τους παράλληλα με τη φροντίδα των παιδιών και λίγες ώρες κατ’ οίκον διδασκαλίας, συχνά δουλεύοντας τη νύχτα. 

Στο κάδρο και η κοινωνική ζωή

Η κοινότητα έχει σχεδιαστεί για να ενθαρρύνει μια έντονη κοινωνική ζωή, με ένα πολυσύχναστο ημερολόγιο γεμάτο με δύο έως πέντε εκδηλώσεις καθημερινά. Οι δραστηριότητες κυμαίνονται από ομαδικά τρεξίματα και αγώνες ποδοσφαίρου μέχρι συλλογιστικές συνεδρίες συνεργασίας και εργαστήρια γιόγκα και πολιτιστικές εμπειρίες. 

Για παράδειγμα, οι οικογένειες ζωγράφισαν με έναν τοπικό καλλιτέχνη ακουαρέλας στο Βιετνάμ. Στην Ταϊλάνδη, συνεργάστηκαν με ένα τοπικό κέντρο για παιδιά με επίκεντρο το περιβάλλον, για να φυτέψουν φυτά και να μάθουν για το τοπικό περιβάλλον. Στην Ιαπωνία, συνεργάστηκαν με τον ιδιοκτήτη ενός παιδικού κέντρου στο Κιότο για να αλληλεπιδράσουν τα παιδιά τους με τα ντόπια και να μάθουν το ένα από το άλλο μέσα από παιχνίδι, χειροτεχνίες και τελετές τσαγιού.

Σύμφωνα με τον Astrup, οι γονείς προσέχουν τα παιδιά εναλλάξ, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν και άλλοι σε διάφορες εκδρομές και εμπειρίες, αν και αυτό εξαρτάται από τα επίπεδα άνεσης των παιδιών με άλλους ενήλικες.

Σε κάθε τοποθεσία, η καθημερινή ζωή διαμορφώνεται συλλογικά από όλους τους συμμετέχοντες μέσω 17 ομάδων εργασίας, οι οποίες ασχολούνται με τα κοινά γεύματα, τις δραστηριότητες, τα οικονομικά και άλλες υποδομές, συμπεριλαμβανομένης της διαχείρισης των επικοινωνιών. 

Ορισμένες ομάδες επικεντρώθηκαν αποκλειστικά σε καθήκοντα πριν από το ταξίδι, όπως ο καθορισμός των τοποθεσιών διαμονής, ενώ άλλες, όπως τα κοινά γεύματα και τα οικονομικά, συνέχισαν τις δραστηριότητές τους καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού.

Τα προβλήματα

Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με το πώς ξοδεύουν τα χρήματα της ομάδας, με αποτέλεσμα να εφαρμόζεται ένα σύστημα ψηφοφορίας, όπου οι μεγαλύτερες δαπάνες απαιτούν ευρύτερη συναίνεση. 

Οικονομικά, κάθε οικογένεια συνεισέφερε στον κοινό λογαριασμό με μια κατάθεση περίπου 3.000 δολαρίων, η οποία κλιμακώνεται ανάλογα με το μέγεθος της οικογένειας, για τη χρηματοδότηση των κοινοτικών γευμάτων, των δραστηριοτήτων των παιδιών και των ειδικών εκδηλώσεων. 

Πέραν αυτού, οι οικογένειες καλύπτουν όλα τα άλλα έξοδα, συμπεριλαμβανομένων των πτήσεων, του φαγητού και της στέγασης, τα οποία ποικίλλουν ανάλογα με τον ατομικό προϋπολογισμό.

Το πείραμα δεν ήταν χωρίς εμπόδια. Στο Βιετνάμ, η κατοικία που είχαν κανονίσει πέντε οικογένειες στο Χόι Αν βρέθηκε να έχει έντονη μούχλα. Παρά τις προσπάθειές τους να μείνουν μαζί, η μόνη διαθέσιμη εναλλακτική κατοικία ήταν ακριβότερη και βρισκόταν μακριά από την υπόλοιπη ομάδα.

Οι οικογένειες αντιμετώπισαν επίσης προκλήσεις για την εξισορρόπηση της εργασίας, της κοινωνικοποίησης και των οικογενειακών υποχρεώσεων, ενώ προσαρμόζονταν σε νέο περιβάλλον κάθε λίγες εβδομάδες, συμπεριλαμβανομένων των λεπτομερειών όπως το πού θα αγοράσουν πάνες και τι θα τρώνε τα παιδιά τους. 

Επόμενα πλάνα

Καθώς το πείραμα πλησιάζει στο τέλος του, ο Astrup και η Rødgaard-Jessen μελετούν τα επόμενα βήματα, τα οποία θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τη διεύρυνση του πειράματος ώστε να συμπεριλάβει διαφορετικές δημογραφικές ομάδες, όπως συνταξιούχους ή φοιτητές, και τη συνεργασία με πρωτοβουλίες της τοπικής κοινότητας για να κάνουν τη διαφορά πιο αισθητή. 

Ο Astrup σημειώνει επίσης ότι οι περισσότερες οικογένειες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σε ένα άλλο πείραμα, αν και η δυνατότητά τους να το κάνουν εξαρτάται από το χρονοδιάγραμμα, την τοποθεσία και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις.

Για τους δύο επιχειρηματίες, το επιτυχημένο πείραμά τους αντανακλά μια βαθιά κοινωνική λαχτάρα για διασύνδεση. 

moneyreview.gr με πληροφορίες από το bbc

Διαβάστε επίσης:

Ατού για τις ελληνικές startups η tech visa

Ψηφιακοί νομάδες: Οι 10 καλύτερες χώρες για να μείνεις και η θέση της Ελλάδας

Remote workers: Στις πρώτες 20 επιλογές διεθνώς βρίσκεται η Αθήνα

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News