Τρία νέα άλμπουμ για μουσική… παρέα

Ο νέος χρόνος, που μετρά μόλις λίγες μέρες, αναμένεται να μας φέρει αρκετές νέες δισκογραφικές κυκλοφορίες από αγαπημένους μουσικούς που εκμεταλλευόμενοι την καραντίνα και την έλλειψη ζωντανών εμφανίσεων, έπεσαν με τα μούτρα στην δουλειά στο στούντιο. Ως τότε πάντως προτείνουμε τρία άλμπουμ της πρόσφατης εσοδείας, ένα ελληνικό και δύο ξένα, τα οποία αξίζουν την προσοχή μας.

«Gonzo Bliss» – Οδυσσέας Τζιρίτας

«We need to get experimental»: Αυτή την επωδό επαναλαμβάνει ξανά και ξανά σε ένα από τα κομμάτια του δεύτερου δίσκου του ο νεαρός Ελληνας ρόκερ και το εφαρμόζει στην πράξη. Το «Gonzo Bliss», εκτός από σημαντική εξέλιξη σε σχέση με το πρωτόλειο «Butterflies», αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύνολο, το οποίο αποτελείται από συχνά ετερόκλητα στοιχεία. Τα τραγούδια του συνδυάζουν όμορφες κιθαριστικές μελωδίες με στακάτο ηλεκτρισμό που προέρχεται τόσο από την αμερικανική… έρημο όσο και από τα βρετανικά προάστια. Περιλαμβάνουν επίσης κινηματογραφικές αναφορές («Elephant Man», «Explain/Escape») και περιστασιακά απροσδόκητη στιχοποιία («This is the place where Jesus found his wife» κ.ο.κ). Σε κάθε περίπτωση αφήνει ακόμα περισσότερες υποσχέσεις και επιβεβαιώνει πως η ελληνική ροκ-ποπ σκηνή είναι εδώ και έχει μέλλον.

«McCartney III» – Πολ ΜακΚάρτνεϊ

Είναι πραγματικά γοητευτικό να βλέπεις τι μπορεί να δημιουργήσει ένας ιδιοφυής και πολύπειρος καλλιτέχνης, ακόμα κι όταν δεν βρίσκεται πια (από καιρό) στο απόγειο των δυνάμεών του. Οπως μας το έδειξε πριν λίγους μήνες ο μεγάλος Μπομπ Ντίλαν, έτσι και τώρα ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ απλώς διδάσκει μουσικό στιλ και άνεση, ολοκληρώνοντας την τριλογία των άλμπουμ που ξεκίνησε το 1970. Αποσυρμένος λόγω πανδημίας στο σπίτι του στην Αγγλία, το πρώην «Σκαθάρι» χειρίζεται μόνος του όλα τα όργανα και ηχογραφεί όπως ακριβώς θέλει ένα αποτέλεσμα που σήμερα, στα 78 του χρόνια, τον κάνει να μοιάζει σύγχρονος και πάντως καθόλου ξεπερασμένος ή «δεινόσαυρος». Αν δεν το πιστεύετε απλώς ακούστε το μακρόσυρτο -αλλά με έναν δικό του μοναδικά ψυχεδελικό ρυθμό- «Deep Deep Feeling» ή την εκρηκτική ροκιά του «Slidin’».

«Evermore» – Τέιλορ Σουίφτ

Και μόνο η ύπαρξη αυτού του άλμπουμ είναι μάλλον σημείο των καιρών. Μετά την μεγάλη επιτυχία του «Folklore», η Τέιλορ Σουίφτ, μια από τις 3-4 μεγαλύτερες ποπ σταρ του καιρού μας, κυκλοφορεί και δεύτερο δίσκο μέσα στον ίδιο χρόνο. Μάλιστα δεν πρόκειται απλώς για συμπλήρωμα αλλά για 17 ολόκληρα καινούρια τραγούδια, τα οποία πάντως κινούνται (και καλώς) στο ίδιο μονοπάτι με το προηγούμενο… τεύχος. Η indie πoπ της μάλιστα ίσως εδώ παντρεύεται ακόμα καλύτερα με την κομψή στιχουργική και τις φολκ καταβολές της καλλιτέχνιδας. Προφανώς δεν έχουν όλα τα κομμάτια την ίδια ποιότητα -αν και από άποψη παραγωγής είναι παραπάνω από άψογα- όμως η γενικότερη ακουστική εικόνα παραμένει μελαγχολικά πανέμορφη.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News