Ο χαρούμενος Ρώσος, ο επιθετικός Ισραηλινός και ο μυστηριώδης επενδυτής της Πειραιώς

• Από την συμφωνία εξαγοράς του 70% της γαλακτοβιομηχανίας Δωδώνη από την CVC Capital Partners (που στα  τέλη Μαρτίου απέκτησε και τον έλεγχο της Vivartia)  προκύπτουν λοιπόν δύο πράγματα: αφενός πως η Δωδώνη που ιδιωτικοποιήθηκε υπερχρεωμένη το 2012 αποτέλεσε μία λίαν αποδοτική επένδυση για τους τότε αγοραστές της, την SI Foods (συμφερόντων του ρώσου Dmitry Razorenov), που εμφανίζονται να παίρνουν πίσω σχεδόν τρεις φορές τα κεφάλαια που έβαλαν και να κρατούν και το 30%, και αφετέρου πως είναι πλέον επίσης πασιφανές πως η CVC σκοπεύει να αναπτύξει δραστικά τις συμμετοχές της στον κλάδο των τροφίμων και ποτών.

• Γιατί παίρνουν τρεις φορές τα κεφάλαια που έβαλαν; Η Δωδώνη εξαγοράστηκε από την SI Foods έναντι 21 εκατομμυρίων σε μετρητά και ανάληψη δανείων ύψους 68 εκατ. πριν από εννέα χρόνια. Με δεδομένο ότι σήμερα  τα αναπροσαρμοσμένα κέρδη EBITDA της Δωδώνης (2019) είναι 11,3 εκατομμύρια (με πωλήσεις 107 εκ), τραπεζικές πηγές εκτιμούν πως η αξία της επιχείρησης με βάση τη συμφωνία (με πολλαπλασιαστή Χ12 των EBITDA)  αποτιμήθηκε στα επίπεδα των 135 με 150 εκατομμυρίων. Ο συνολικός δανεισμός του ομίλου Δωδώνη στα τέλη του 2019 ήταν στα επίπεδα των 51,8 εκατομμυρίων. Επομένως με το 70% που αποκτά η CVC σημαίνει πως οι πωλητές θα λάβουν σε μετρητά ποσό που κινείται επίπεδα των 55 εκατομμυρίων, σύμφωνα πάντοτε με τις ίδιες πηγές.  Όχι κι άσκημα αν αναλογιστεί κανείς και την περεταίρω υπεραξία που θα φέρει το 30% που διακρατά η SI Foods.

• Στα τέλη της εβδομάδας και πιθανότατα μετά το κλείσιμο της αγοράς θα μάθουμε ποιοι θα είναι οι ξένοι επενδυτές στην αύξηση κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς, που θα πάρουν σεβαστά ποσοστά αλλά όχι μεγαλύτερα του 5%. Διαφοροποιούνται από τους anchor investors  στο γεγονός ότι η συμμετοχή τους είναι η προαναφερθείσα και όχι μεγαλύτερη,  όπως αυτή των δεύτερων. Οι πληροφορίες πάντως που ήδη έχουμε μιλούν για σοβαρότατα ονόματα διεθνών επιβατικών κεφαλαίων με μακροπρόθεσμους επενδυτικούς ορίζοντες  και μία έκπληξη. Ποιά; Μα αν την πούμε θα πάψει να είναι έκπληξη…

• Ο Leon Avigad, ιδρυτής και συνιδιοκτήτης (μαζί με τον σύντροφό του Nitzan Perry ) της Brown Hotels δεν είναι ο τυπικός ξένος επιχειρηματίας ξενοδόχος. Τόσο στο Τελαβίβ όσο και στην Αθήνα έχει μετατρέψει υποβαθμισμένα αστικά κτίρια σε καινοτόμους χώρους φιλοξενίας λανσάροντας αυτό πόσοι ξέρουν αποκαλούν urban-chic. Και καθώς το Ισραήλ ολοκληρώνει το επόμενο διάστημα τους εμβολιασμούς και έχει αποκτήσει λευκή κάρτα εισόδου στην Ελλάδα ο Leon αποφάσισε να παρουσιάσει στους συμπατριώτες του στο Τελαβίβ αυτό που έχει οικοδομήσει στην Ελλάδα: εφτά ξενοδοχεία, τα πέντε εκ των οποίων αναμένεται να ανοίξουν το αμέσως προσεχές διάστημα και τα οποία πρόκειται να γεμίσει με ισραηλινούς ταξιδιώτες φέτος ανοίγοντας τα φτερά του στην Ελλάδα ακόμα και εν μέσω πανδημίας. Αν θα τα καταφέρει θα το δείξει ο χρόνος αλλά ο ίδιος ξεκάθαρα δεν ανησυχεί ούτε βιάζεται, ισχυρίζονται όσοι τον έχουν γνωρίσει.

• Τα Brown Acropol και DAVE Red Athens στην Ομόνοια όπως και το Villa Brown Ermou στο Σύνταγμα, ανοίγουν τις πόρτες τους το Μάιο. Ακολουθούν τα Lighthouse Athens, Brown Spices, Theodore House και House Sans Rival ενώ εντός του καλοκαιριού, ανοίγει και το πρώτο της resort, το Brown Beach Corinthia στους Αγίους Θεοδώρους στο Λουτράκι.

• Όμως τα πλάνα των Leon Avigad και Nitzan Perry προβλέπουν κι άλλα ξενοδοχεία και θέρετρα που βρίσκονται σε διάφορα στάδια κατασκευής και ανάπτυξης. Μετά την ολοκλήρωσή τους, η Brown Hotels Collection θα αριθμεί περίπου 2.100 δωμάτια σε όλη την Ελλάδα, τα νησιά και την Κύπρο. Όχι άσχημα για ένα πιτσιρικά που γεννήθηκε στο Τελαβίβ και δούλεψε στα πρώτα νεανικά του χρόνια ως bellboy στο θρυλικό ξενοδοχείο της Ιερουσαλήμ King David, αυτό που έχει φιλοξενήσει από βασιλιάδες και πρόεδρους έως αστέρες του Hollywood και κροίσους.

• Μία ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, που έχει, περάσει κάπως απαρατήρητη αξίζει προσοχής σε ότι αφορά την ελληνική Σίλικον Βάλεϊ, την Πολιτεία Καινοτομίας στις εγκαταστάσεις της πρώην ΧΡΩΠΕΙ στην Πειραιώς. Το έργο, αν και ΣΔΙΤ, δεν προβλέπει πληρωμές διαθεσιμότητας, δηλαδή το ρίσκο ανήκει στον ανάδοχο. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι το παιχνίδι και η εξασφάλιση αποδόσεων θα κριθεί στο «γέμισμα» του συγκροτήματος με χρήστες, εταιρείες, φορείς, ιδρύματα τεχνολογίας κ.ο.κ. που θα ενοικιάσουν χώρους. Γι’ αυτό, λοιπόν, ορισμένοι που γνωρίζουν καλά την «αρχιτεκτονική» τέτοιων έργων, υποστηρίζουν ότι νομοτελειακά θα δούμε συμπράξεις τεχνικών εταιρειών με παίκτες από το real estate.

Αποποίηση ευθύνης: Τα αναφερόμενα στην παρούσα ενότητα αποτελούν δημοσιογραφικές πληροφορίες και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να θεωρηθούν ή εκληφθούν σαν επενδυτικές συμβουλές ή προτάσεις, ούτε προσφορά ή προτροπή, για οιαδήποτε πράξη αγοράς ή πώλησης κινητών αξιών όπως μετοχές ή ομόλογα ούτε άλλων αξιών εν γένει.

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News