Schroders: Πώς η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία απειλεί τις προμήθειες
Ο λαός της Ουκρανίας πλήττεται πρώτος από τη ρωσική εισβολή, ωστόσο η συγκεκριμένη κρίση εγκυμονεί κινδύνους για την παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Schroders.
Έχει συζητηθεί αρκετά ο ρόλος της Ρωσίας ως προμηθευτή πετρελαίου και φυσικού αερίου στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά η θέση της ως βασικού παραγωγού γεωργικών προϊόντων σημαίνει ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος μελλοντικής έλλειψης τροφίμων. Με τη σειρά του, αυτό έχει ως συνέπεια να εντείνεται η ανάγκη για την εξασφάλιση ενός βιώσιμου συστήματος πρόσβασης σε τρόφιμα και νερό.
Σύμφωνα με τους αναλυτές ανανεώσιμων πηγών ενέργειας της Schroders, Felix Odey και Alexander Monk και του επικεφαλής παγκόσμιων μετοχών πόρων στη Schroders, Mark Lacey, η κατάσταση θα μπορούσε να επιδεινωθεί εάν οι κυβερνήσεις των πλουσιότερων χωρών, όπως στην ΕΕ, αρχίσουν να παρεμβαίνουν στις γεωργικές αγορές επιδοτώντας τις τιμές των τροφίμων προκειμένου να περιορίσουν τον ανοδικό πληθωρισμό. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα σενάριο όπου το χάσμα στη διαθεσιμότητα τροφίμων μεταξύ πλουσιότερων και φτωχότερων χωρών θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο, καθώς οι τιμές θα είναι υψηλότερες από ό,τι μπορούν να αντέξουν οικονομικά οι άνθρωποι σε χώρες που ήδη αντιμετωπίζουν έλλειψη σε τρόφιμα.
Η Ρωσία είναι βασικός παραγωγός γεωργικών προϊόντων και πρώτης ύλης λιπασμάτων
Όπως είναι σαφές, η διακοπή των εξαγωγών σιταριού θα έχει συνέπειες για τους καταναλωτές τόσο όσον αφορά τη διαθεσιμότητα όσο και την τιμή. Οι αναδυόμενες αγορές είναι αυτές που είναι πιθανό να έχουν δυσανάλογες επιπτώσεις, δεδομένου ότι αποτελούν τον παραδοσιακό προορισμό του ρωσικού σιταριού. Τα τελευταία χρόνια, οι τρεις πρώτες αγορές για τις ρωσικές εξαγωγές σιταριού ήταν η Αίγυπτος, η Τουρκία και το Μπαγκλαντές.
Αίσθηση προκαλεί η δήλωση της νορβηγικής εταιρείας λιπασμάτων «Yara», η οποία αναφέρει: «Οι αγρότες εισέρχονται τώρα σε ένα κρίσιμο στάδιο της καλλιεργητικής περιόδου, κατά το οποίο παράγοντες όπως τα λιπάσματα, οι σπόροι και το νερό θα καθορίσουν την απόδοση της επερχόμενης συγκομιδής. Οι πιο ακραίοι υπολογισμοί δείχνουν ότι αν δεν προστεθεί λίπασμα, οι καλλιέργειες μπορεί να μειωθούν κατά 50% μέχρι την επόμενη συγκομιδή».
Σύμφωνα με την Schroders, το γεγονός αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό, ακόμη και αν η διαταραχή περιοριζόταν στην Ουκρανία. Αλλά το πρόβλημα επεκτείνεται περαιτέρω, διότι η Ρωσία δεν είναι μόνο μεγάλος παραγωγός σιταριού, αλλά και των πόρων που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή λιπασμάτων, όπως το άζωτο, τα φωσφορικά άλατα και το κάλιο. Οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία και τη Λευκορωσία από τη Δύση, θα διαταράξουν το εμπόριο αυτών των προϊόντων, με αντίκτυπο στις αποδόσεις των καλλιεργειών παγκοσμίως.
Η επισιτιστική ασφάλεια είναι ήδη αβέβαιη λόγω της κλιματικής αλλαγής
Ταυτόχρονα, η κλιματική αλλαγή ασκεί ήδη πίεση στην καλλιεργήσιμη γη. Εκτιμήσεις ακαδημαϊκών δείχνουν ότι ακόμη και υπό το σενάριο της αύξησης της θερμοκρασίας κατά 2°C, οι αποδόσεις καλαμποκιού αναμένεται να μειωθούν κατά 14% και του σιταριού κατά 12%.Δεδομένου μάλιστα ότι αυξάνεται ο παγκόσμιος πληθυσμός, απαιτούνται και περισσότερες ποσότητες τροφίμων.
Αξίζει να επισημανθεί η σχετική δήλωση της έκθεσης επιπτώσεων που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από την Διακυβερνητική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, σύμφωνα με την οποία «η κλιματική αλλαγή θα ασκεί όλο και μεγαλύτερη πίεση στην παραγωγή και την πρόσβαση σε τρόφιμα, ιδίως σε ευάλωτες περιοχές, υπονομεύοντας την επισιτιστική ασφάλεια και τη διατροφή.
Σύμφωνα και πάλι με τη Yara, «Ένας κόσμος με ασταθή εφοδιασμό τροφίμων είναι ένας κόσμος με λιμό, αυξημένη θνησιμότητα, ένοπλες συγκρούσεις, μετανάστευση, ταραχές και αποσταθεροποιημένες κοινωνίες, οι οποίες μπορούν να επιταχύνουν περαιτέρω τις γεωπολιτικές εντάσεις».
Η βιωσιμότητα των τροφίμων και του νερού οφείλει να είναι παγκόσμια προτεραιότητα
Οι αναλυτές της Schroders, καταλήγουν ότι η διασφάλιση ενός βιώσιμου συστήματος τροφίμων και νερού είναι μια από τις πιο επείγουσες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα. Όπως επισημαίνουν, πρέπει να επενδυθούν 30 τρισεκατομμύρια δολάρια από τώρα έως το 2050 προκειμένου να επιτευχθεί αυτό. Οι τρεις διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται είναι οι εξής: 1) υψηλότερες γεωργικές παραγωγές και αποδοτικότητα, οι οποίες μπορούν να γίνουν εφικτές μέσω της τεχνολογίας, 2) αλλαγές στην παγκόσμια διατροφή, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης κατανάλωσης κρέατος, 3) σημαντική μείωση των αποβλήτων και των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
moneyreview.gr
Διαβάστε επίσης:
Εμπάργκο πετρελαίου: Ποιες εταιρείες αγοράζουν από τη Ρωσία και ποιες σταμάτησαν
Πώς θα αποτραπεί μια επισιτιστική κρίση; Oι χώρες-κλειδιά και το blame-game Ρωσίας και Δύσης
ΕΕ: Πάνω από 20 εκατ. τόνοι σιτηρών έχουν μπλοκαριστεί στην Ουκρανία – Αναζητούμε εναλλακτικές
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
