Τι αλλάζει στις απολύσεις: Οι λόγοι ακυρότητας και η έξτρα αποζημίωση

Το εργασιακό νομοσχέδιο έχει ανοίξει την βεντάλια των λόγων για το πότε μια απόλυση θεωρείται άκυρη αλλά και πότε μπορεί ο εργαζόμενος να λάβει επιπλέον αποζημίωση εφόσον η απόλυση του κριθεί καταχρηστική από τα δικαστήρια.

Οι λόγοι ακυρότητας

Συνεχίζει να ισχύει η ακυρότητα των απολύσεων που οφείλονται σε δυσμενή διάκριση λόγω φύλου, πεποιθήσεων, σεξουαλικού προσανατολισμού, αναπηρίας, συνδικαλιστικής δράσης. Επιπλέον άκυρη πλέον είναι μια απόλυση ένα ο εργαζόμενος έπεσε θύμα βίας και παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο. Για πρώτη φορά και για 6 μήνες ο πατέρας προστατεύεται από την απόλυση μετά την γέννηση του παιδιού του.

Έως τώρα ίσχυε μόνο η προστασία της μητέρας για 18 μήνες. Επίσης οι εργαζόμενοι οι οποίοι έλαβαν ή ζήτησαν οποιαδήποτε άδεια προστατεύονται από απόλυση ενώ άκυρη θεωρείται και η απόλυση που γίνεται κατά την διάρκεια της άδειας αναψυχής του εργαζόμενου. Ενώ οι νέες ευέλικτες μορφές εργασίας έχουν ξεκλειδώσει επιπλέον λόγους για την ακυρότητα μιας απόλυσης.

Ο εργαζόμενος που αρνήθηκε να συμφωνήσει να εργαστεί με την ρύθμιση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας ή ο τηλεργαζόμενος που άσκησε το δικαίωμα της αποσύνδεσης και απολύθηκε, η απόλυση θεωρείται άκυρη. Ουσιαστικά διευρύνεται η λίστα των περιπτώσεων της άκυρης απόλυσης, που σημαίνει επιστροφή του εργαζόμενου στην εργασία του και καταβολή των μισθών για την περίοδο μέχρι την επαναπασχόληση. Εισάγεται και η αντιστροφή του βάρους απόδειξης. Αυτό σημαίνει πως , αν απολυθείς εργαζόμενος αποδείξει ενώπιον δικαστηρίου πραγματικά περιστατικά ικανά να στηρίξουν την πεποίθηση ότι η απόλυσή του είναι άκυρη, εναπόκειται στον εργοδότη να αποδείξει ότι η απόλυση είναι έγκυρη.

Έξτρα αποζημίωση

Σε  άλλες περιπτώσεις απολύσεων που δεν κρίνονται απευθείας από την νομοθεσία άκυρες αλλά μπορούν να κριθούν άκυρες από τα δικαστήρια, όπως απόλυση για οικονομοτεχνικούς λόγους, απόλυση λόγω εμπάθειας, για τιμωρητικούς σκοπούς κ.α. το δικαστήριο, αντί οποιασδήποτε άλλης συνέπειας, μετά από αίτημα είτε του εργαζομένου είτε του εργοδότη, επιδικάζει υπέρ του εργαζομένου ποσό πρόσθετης αποζημίωσης. Το αίτημα υποβάλλεται από τον εργαζόμενο ή από τον εργοδότη σε οποιοδήποτε στάδιο της δίκης, σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας.

Η πρόσθετη αποζημίωση δεν μπορεί να είναι μικρότερη από τις αποδοχές 3 μηνών, ούτε μεγαλύτερη από το διπλάσιο της νόμιμης αποζημίωσης δηλαδή 24 μηνών. Ενώ αν προστεθούν και τα 12 μηνιάτικα της κανονικής αποζημίωσης που δικαιούται ο μισθωτός (εφόσον έχει συμπληρώσει 16 έτη ασφάλισης στον ίδιο εργοδότη), τότε το συνολικό πακέτο της αποζημίωσης μπορεί να φτάσει έως και τα τα 36 μηνιάτικα. Αν δεν υποβληθεί αίτημα από καμία πλευρά τότε το δικαστήριο μπορεί να διατάξει επαναπρόσληψη και σε αυτές τις περιπτώσεις.

Θέλετε να μαθαίνετε άμεσα και έγκυρα όλα τα τελευταία νέα για την οικονομία και τις επιχειρήσεις; Εγγραφείτε στο newsletter του moneyreview

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News