Οι μεν και οι δε για την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης στο δημόσιο
Καθώς πλησιάζει η ημερομηνία εγκαινίων της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και της πολυαναμενόμενης ομιλίας του πρωθυπουργού, «φουντώνει» και η συζήτηση σχετικά με το περιεχόμενο των μέτρων φορολογικής ελάφρυνσης που θα συμπεριληφθούν στον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς. Ασφαλώς, η επέκταση του παγώματος της εισφοράς αλληλεγγύης ώστε να καλύπτει και τους εργαζόμενους στο δημόσιο, αλλά και τους συνταξιούχους, συγκεντρώνει τα βλέμματα καθώς αφορά σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών. Η πρόθεση της κυβέρνησης να καταργήσει πλήρως την εισφορά αλληλεγγύης είναι εκφρασμένη. Το ερώτημα που εγείρεται είναι αν αυτό θα γίνει από το 2022 για όλους ή όχι. Επιχειρήματα διατυπώνονται και για την επίσπευση της πλήρους κατάργησης αλλά και για την χρονική μετάθεση του μέτρου για αργότερα, πιθανότατα από το προεκλογικό 2023. Ποια είναι τα επιχειρήματα των δύο πλευρών;
Οι υποστηρικτές της κατάργησης «εδώ και τώρα» (ουσιαστικά δηλαδή από την 1/1/2022) τονίζουν ότι εγείρεται και θέμα συνταγματικότητας. Ένας ιδιωτικός υπάλληλος δεν μπορεί να πληρώνει λιγότερο φόρο από έναν δημόσιο υπάλληλο ή έναν εργαζόμενο σε φορέα γενικής κυβέρνησης με μόνο κριτήριο τον εργοδότη. Αυτός ο διαχωρισμός, προκρίθηκε από τις αρχές του 2021 λόγω πανδημίας. Κρίθηκε δηλαδή ότι ο διαχωρισμός μπορεί να γίνει προκειμένου να αναπληρωθούν οι απώλειες εισοδήματος των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα και ότι οι εργαζόμενο στο δημόσιο αλλά και οι συνταξιούχοι δεν υπήρχε λόγος να έχουν αντίστοιχο όφελος δεδομένου ότι ήταν οι μοναδικοί πολίτες χωρίς μείωση εισοδήματος. Επίσης οι υποστηρικτές του μέτρου ισχυρίζονται ότι μπορεί να βρεθεί ο δημοσιονομικός χώρος για να καταργηθεί πλήρως η εισφορά αλληλεγγύης από το 2022 κάτι που θα αποτυπωθεί και στο ΑΕΠ καθώς κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης σημαίνει αύξηση διαθέσιμου εισοδήματος για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που κατά κύριο λόγο κατατάσσονται στη μεσαία τάξη (ως έχοντες ατομικό εισόδημα άνω των 12.000 ευρώ).
Ο αντίλογος είναι ο εξής: δημοσιονομικός χώρος για το 2022 υπάρχει επειδή, λόγω πανδημίας, επετράπη στην Ελλάδα να μην δεσμευτεί για την παραγωγή συγκεκριμένου πρωτογενούς πλεονάσματος. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός δεν πρέπει να επιβαρυνθεί με μέτρα μόνιμου χαρακτήρα ή παρεμβάσεις που δεν αποσκοπούν στην στήριξη όσων επλήγησαν από την πανδημία ή άλλη φυσική καταστροφή. Ως εκ τούτου, δύσκολα μπορεί να περάσει και από τους θεσμούς το επιχείρημα ότι ο εργαζόμενος στο δημόσιο ή ο συνταξιούχος, μπορούν να συμπεριληφθούν στον κατάλογο αυτών που υπέστησαν μείωση εισοδήματος. Όσον αφορά στο θέμα της συνταγματικότητας, οι υποστηρικτές της επιβολής εισφοράς αλληλεγγύης και για το 2022, τονίζουν ότι οι «έκτακτοι» λόγοι της πανδημίας, δεν θα έχουν εκλείψει ούτε την επόμενη χρονιά καθώς λόγω μετάλλαξης ΔΕΛΤΑ, δύσκολα τα 2022 θα είναι έτος «κανονικότητας».
Η σκυτάλη για τη λήψη της οριστικής απόφασης περνάει πλέον στον πρωθυπουργό ο οποίος θα σταθμίσει τις εισηγήσεις και θα λάβει τις οριστικές αποφάσεις έχοντας βέβαια να επιλέξει και από έναν εκτενή κατάλογο εναλλακτικών ελαφρύνσεων.
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
