Επιστρέφει το made in Greece στην ένδυση
Σε διαδικασία «επαναπατρισμού» της παραγωγής ενδυμάτων και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων βρίσκεται η Ευρώπη -και η Ελλάδα- διαδικασία η οποία φαίνεται να εντείνεται -τουλάχιστον σε επίπεδο προθέσεων- μετά την πανδημία. Tα προβλήματα που προκλήθηκαν στον εφοδιασμό της Ευρώπης σε πρώτες ύλες και τελικά προϊόντα λόγω της διακοπής της παραγωγής για σημαντικό χρονικό διάστημα στην Κίνα και σε άλλες ασιατικές χώρες λόγω του κορωνοϊού, προβλήματα που συνεχίζονται, φαίνεται ότι ενέτειναν την ανάγκη για χάραξη νέας στρατηγική. Στρατηγική που θέλει την παραγωγή εγγύτερα στις χώρες που γίνεται ο σχεδιασμός και η μεγάλη κατανάλωση, στρατηγική αντίθετη από αυτή που εφαρμόστηκε την προηγούμενη εικοσαετία και είχε ως κεντρικό στοιχείο της τη μεταφορά της παραγωγής σε χώρες χαμηλού λειτουργικού κόστους.
Σύμφωνα με όσα ανέφερε χθες ο κ. Θεόφιλος Ασλανίδης, γενικός διευθυντής του Συνδέσμου Εταιρειών Πλεκτικής και Έτοιμου Ενδύματος Ελλάδος (ΣΕΠΕΕ) στο διαδικτυακό συνέδριο με τίτλο «Ο κλάδος ένδυσης και υπόδησης μετά την πανδημία» το οποίο διοργάνωσε η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) οι στόχοι της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την ένδυση και την κλωστοϋφαντουργία έως το 2030 είναι οι ακόλουθοι: να είναι η Ε.Ε. ηγέτης σε αειφόρα προϊόντα των κλάδων αυτών, να μειώσει την εξάρτησή της από τρίτες χώρες, να αυξήσει την παραγωγικότητά της και την παραγωγή της, να διατηρήσει τον ηγετικό της ρόλο στον σχεδιασμό και την ποιότητα και να βελτιώσει το μερίδιο αγοράς της, μέσα από την αύξηση των εξαγωγών και τον καλύτερο έλεγχο της αγοράς.
Ήδη κάποιες εταιρείες ελληνικές, όπως για παράδειγμα η ALTEX AE (γνωστή από το σήμα Funky Buddha) έχει μεταφέρει στην Ελλάδα μέρος της παραγωγής της σε μπλουζάκια (T Shirts και σορτς), όπως ανέφερε χθες ο εμπορικός διευθυντής της εταιρείας κ. Πάνος Πατρωνίδης. Ο ίδιος, μάλιστα, δήλωσε ότι στις προθέσεις της εταιρείας είναι να μεταφέρουν στην Ελλάδα και άλλο μέρος της παραγωγής που γίνεται σήμερα στο εξωτερικό, υποστηρίζοντας ότι η διαφορά στο κόστος δεν είναι πολύ μεγάλη.
Ο κ. Βασίλης Μασσέλος από την πλευρά του, πρόεδρος του Συνδέσμου Εταιρειών Πλεκτικής και Έτοιμου Ενδύματος Ελλάδος (ΣΕΠΕΕ) και επικεφαλής της εταιρείας NOTA Lingerie υποστήριξε ότι πιο κοντινό χρονικά είναι το ενδεχόμενο να μεταφερθεί από την Ασία στην Ευρώπη η παραγωγή για κάποια προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας ή για κάποια προϊόντα κατά παραγγελία (on demand).
Η ελληνική παραγωγή έτοιμου ενδύματος και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων βρίσκεται από το 2015 σε φάση ανάκαμψης με τις εξαγωγές να καταγράφουν αυξητική πορεία, η οποία βεβαίως ανακόπηκε το 2020 λόγω της πανδημίας. Οι ελληνικές εξαγωγές έτοιμου ενδύματος και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων από 1,3 δισ. ευρώ που είχαν υποχωρήσει το 2014, ξεκίνησαν να αυξάνονται από το 2015, φτάνοντας τα 2,3 δισ. ευρώ το 2019. Το 2020 λόγω πανδημίας υποχώρησαν σε 1,8 δισ. ευρώ. Βάσει των στοιχείων του 2019, στον κλάδο δραστηριοποιούνται περί τις 36.000 επιχειρήσεις (6.000 στη μεταποίηση και 30.000 στην εμπορία), ενώ το σύνολο των εργαζομένων είναι 180.000 (30.000 στη μεταποίηση, 90.000 στην εμπορία και 60.000 στον αγροτικό τομέα, κυρίως στη βαμβακοκαλλιέργεια).
Η «χρυσή εποχή» για τον κλάδο στην Ελλάδα ήταν η εικοσαετία 1975-1995. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στον κλάδο απασχολούνταν 200.000 εργαζόμενοι (το 20% του εργατικού δυναμικού) και πραγματοποιούσε εξαγωγές 2,5 δισ. ευρώ (το 25% των συνολικών εξαγωγών τότε). Ωστόσο, το 1996 η άρση των ποσοτικών περιορισμών που ίσχυαν στην ΕΕ οδήγησαν στη μεταφορά της παραγωγής σε γειτονικές χώρες (κυρίως στη Βουλγαρία, τη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία), καθώς και σε χώρες της Ασίας με συνέπεια να κλείσουν πολλές παραγωγικές μονάδες στην Ελλάδα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και η ελληνική παραγωγή από το 2015 βρίσκεται σε φάση ανάκαμψης με τις εξαγωγές να καταγράφουν αυξητική πορεία, η οποία βεβαίως ανακόπηκε το 2020 λόγω της πανδημίας. Οι ελληνικές εξαγωγές έτοιμου ενδύματος και κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων από τα 1,3 δισ. ευρώ που είχαν υποχωρήσει το 2014, ξεκίνησαν να αυξάνονται από το 2015, φτάνοντας τα 2,3 δισ. ευρώ το 2019. Το 2020 λόγω πανδημίας υποχώρησαν σε 1,8 δισ. ευρώ.
Βεβαίως, υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη για να επανέλθει -εάν ποτέ επανέλθει- ο κλάδος στη «χρυσή εποχή» του που δεν ήταν άλλη από την εικοσαετία 1975-2995, όταν απασχολούσε 200.000 εργαζόμενους (το 20% του εργατικού δυναμικού) και πραγματοποιούσε εξαγωγές 2,5 δισ. ευρώ (το 25% των συνολικών εξαγωγών τότε στις αρχές της δεκαετίας του ’90).
Ακολουθήστε το Money Review στο Google News
