Παχυσαρκία: Σε ποιες περιπτώσεις αποζημιώνονται τα φάρμακα

Συγκεκριμένες κατευθύνσεις στον τρόπο διάγνωσης αλλά και στις θεραπευτικές επιλογές για την παχυσαρκία, προσδιορίζει το σχετικό διαγνωστικό και θεραπευτικό πρωτόκολλο που δημοσιεύτηκε προχθες από τη Γενική Γραμματεία Υπηρεσιών Υγείας του Υπουργείου Υγείας. Με βάση το πρωτόκολλο αυτό γίνεται σαφές σε ποιες περιπτώσεις ένας παχύσαρκος θεωρείται ασθενής και πότε αυτός θα πρέπει να λάβει φαρμακευτική αγωγή.   

Όπως επισημαίνεται στο κείμενο, η παχυσαρκία ορίζεται ως χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από παθολογική ή υπερβολική συσσώρευση λίπους στο σώμα. Η παχυσαρκία πρέπει να διαφοροποιείται από το αυξημένο σωματικό βάρος, επειδή άτομα με λίγο ή φυσιολογικό σωματικό λίπος αλλά με αυξημένη μυϊκή μάζα μπορεί λανθασμένα να ταξινομούνται ως υπέρβαρα, όταν ως κριτήριο διάγνωσης του υπερβάλλοντος σωματικού βάρους χρησιμοποιείται ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ).

Για τη διάγνωση της παχυσαρκίας, καθώς και για τη σταδιοποίησή της, χρησιμοποιείται ο Δείκτης Μάζας Σώματος, μια εξίσωση που περιλαμβάνει το βάρος του ατόμου σε κιλά (kg) και το ύψος σε μέτρα (m) στο τετράγωνο (ΔΜΣ: kg/m²). Βάσει λοιπόν του ΔΜΣ, τα ενήλικα άτομα κατατάσσονται σε μία από τις εξής κατηγορίες:

Κατηγορίες σωματικού βάρους με βάση το ΔΜΣ

Λιποβαρές < 18,5

Φυσιολογικού βάρους 18,5 – 24,9

Υπέρβαρο 25 – 29,9

Παχύσαρκο ≥ 30

Παχυσαρκία σταδίου Ι (Ήπια παχύσαρκο) 30 – 34,9

Παχυσαρκία σταδίου ΙΙ (Μέτρια παχύσαρκο) 35 – 39,9

Παχυσαρκία σταδίου ΙΙΙ (Σοβαρά παχύσαρκο) ≥ 40

Εκτός του ΔΜΣ, για την εκτίμηση της παχυσαρκίας χρησιμοποιείται και η περίμετρος μέσης, η οποία θεωρείται ένας δείκτης εκτίμησης της κατανομής του λίπους καθώς και ο λόγος της περιμέτρου της μέσης προς αυτή των ισχίων (Waist-to-Hip Ratio, WHR). Τιμές περιμέτρου μέσης >102 cm ή τιμές WHR >1,00 στους άνδρες και περιμέτρου μέσης >88 cm ή τιμές WHR >0,85 στις γυναίκες υποδηλώνουν την ύπαρξη κεντρικού τύπου κατανομής του λίπους και ύπαρξη αυξημένης ποσότητας σπλαχνικού λίπους και σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για καρδιομεταβολικά νοσήματα σε σύγκριση με άτομα που δεν έχουν κεντρικού τύπου κατανομή του λίπους. 

Για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας απαιτείται γνώση και επικοινωνία με τον ασθενή για τη δημιουργία θεραπευτικής συμμαχίας με στόχο τη μείωση του σωματικού βάρους. Είναι απαραίτητες οι αλλαγές στον τρόπο ζωής που περιλαμβάνουν περιορισμό της πρόσληψης θερμίδων, υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου διατροφής και αύξηση της σωματικής δραστηριότητας. Όταν τα υγιειονοδιαιτητικά μέτρα για τη μείωση του βάρους αποτυγχάνουν, τότε ενδείκνυται η χορήγηση φαρμάκων. Σε ορισμένες περιπτώσεις ενδείκνυται η βαριατρική (μεταβολική) χειρουργική.

Φαρμακευτική θεραπεία

Στην Ευρώπη, συστήνεται η φαρμακοθεραπεία για απώλεια και διατήρηση της απώλειας βάρους σε άτομα με BMI ≥ 30 ή με BMI ≥ 27 kg/m2 με συννοσηρότητες, για να υποστηριχθεί η υγιεινοδιαιτητική παρέμβαση. Στην παρούσα φάση, εγκεκριμένα από τον ΕΜΑ είναι η ορλιστάτη, η λιραγλουτίδη η σεμαγλουτίδη, ο συνδυασμός ναλτρεξόνης/βουπροπιόνης και η τιρζεπατίδη. 

Η απώλεια βάρους που μπορεί να επιτευχθεί με τα φάρμακα μπορεί να ξεπεράσει το 10-15%, βοηθώντας επίσης στην καρδιομεταβολική ρύθμιση και στην πρόληψη των επιπλοκών του νοσήματος. Τα φάρμακα δεν λαμβάνονται μόνα τους αλλά είναι πάντοτε επικουρικό μέτρο στη διαιτητική αγωγή και την άσκηση. 

Χορήγηση αποζημιούμενων φαρμάκων 

Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, η χορήγηση αποζημιούμενων φαρμάκων μπορεί να εξετασθεί στις εξής περιπτώσεις:

Για τη λιραγλουτίδη, σε ασθενείς ηλικίας 18-74 ετών με σωματικό βάρος 60-234 kg, ΒΜΙ ≥ 40 Kg/m2 και εγκατεστημένη καρδιοαγγειακή νόσο (στεφανιαία νόσο, περιφερική αρτηριοπάθεια λόγω αθηρωμάτωσης), ή/και υπνική άπνοια για την οποία απαιτείται χρήση μάσκας CPAP, οι οποίοι δεν πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια σταδίου IV κατά NYHA.

Προβλέπεται προέγκριση μέσω ατομικών αιτημάτων από το Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο (ΑΥΣ) πριν την έναρξη της αγωγής, μετά από 12 εβδομάδες στη θεραπευτική δόση των 3 mg/ημέρα και στο 1 έτος (έλεγχος ανταπόκρισης στη θεραπεία). 

Οι αιτήσεις για προέγκριση και επανέγκριση των αποζημιούμενων φαρμάκων γίνονται από τα ιατρεία παχυσαρκίας δημοσίων ή ιδιωτικών νοσοκομείων, σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση με Αριθμ. Γ2δ/Γ.Π. οικ. 10748/27-02-2021.

Η θεραπεία διακόπτεται σε μη ανταπόκριση στη θεραπεία, που ορίζεται ως αποτυχία απώλειας τουλάχιστον 5% του αρχικού βάρους μετά από 12 εβδομάδες αγωγής στη θεραπευτική δόση των 3 mg/ημέρα και τουλάχιστον 10% του αρχικού βάρους στο 1ο έτος από την έναρξη της θεραπείας.

Η μέγιστη διάρκεια φαρμακευτικής αγωγής είναι δύο (2) έτη, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις έγκρισης και επανέγκρισης του φαρμάκου.

Το πρωτόκολλο περιγράφει επίσης και τη συμβολή των άλλων φαρμάκων όμως δεν αναφέρει καμία περίπτωση για αποζημίωσή τους. 

Διαβάστε επίσης:

ΕΟΠΥΥ: Πλησίασε τα 1,6 δισ. ευρώ ο λογαριασμός των επιβαρύνσεων στις φαρμακευτικές για το 2023

Φάρμακα: Κατά 90 εκατ. ευρώ θα επιβαρύνουν τη δαπάνη οι ανατιμολογήσεις

ΕΟΦ: Αυξήσεις τιμών από 1% έως και 448% για 850 φάρμακα

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News