Παραιτούνται από την πρώτη μέρα- Κι όμως υπάρχουν φορές που κάνουν το σωστό

Λίγες ώρες αφού έπιασε δουλειά σε μία εταιρεία δημοσίων σχέσεων με έδρα το Μαϊάμι, το 2022, η Nicole παρατήρησε ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο Διευθύνων Σύμβουλος δεν μπήκε καν στον κόπο να τη συστήσει στους πελάτες της στην πρώτη της εταιρική κλήση μέσω Zoom.

Αντιθέτως κυριάρχησε στη συζήτηση, χωρίς να αφήνει περιθώρια για να μιλήσουν άλλοι υπάλληλοι. Η Nicole προσπάθησε να συνεχίσει, αλλά σοκαρίστηκε τη δεύτερη μέρα όταν ο Διευθύνων Σύμβουλος έβρισε μία συνάδελφο σε ένα ομαδικό meeting.

Την τρίτη μέρα, η ίδια βρήκε το θάρρος να ρωτήσει τη συνάδελφο αν τέτοια ξεσπάσματα ήταν φυσιολογικά. «Είπε: «Έτσι είναι»», θυμάται η Nicole, η οποία διανύει την δεκαετία των  20. «Όλοι τον φοβούνται».

Την τέταρτη μέρα δήλωσε παραίτηση. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας είχε φύγει και δεν κοίταξε ποτέ πίσω.

Σε μια εποχή που οι άνθρωποι επαναξιολογούν τις προσωπικές και επαγγελματικές τους προτεραιότητες και πολλά άτομα εξακολουθούν να έχουν την ευχέρεια να βρουν εύκολα δουλειά στην αγορά εργασίας, υπάρχουν εκείνοι που επιλέγουν να παραιτηθούν και να φύγουν «τρέχοντας» αφήνοντας δουλειές στις οποίες είναι δυσαρεστημένοι, μετά από λίγες εβδομάδες ή και μέρες στον ρόλο.

Είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τις δουλειές τους μετά από τόσο σύντομο χρονικό διάστημα: ο μισθός για όσα τους ζητούνται να κάνουν είναι μικρός, η ηγεσία κάνει micromanagement, η κουλτούρα είναι τοξική ή οι αξίες της εταιρείας φαίνονταν ύποπτες.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, λένε οι ειδικοί, αυτές οι γρήγορες αποχωρήσεις οφείλονται σε απερίσκεπτες αποφάσεις. Αλλά άλλες φορές, είναι το αποτέλεσμα προσεκτικά μελετημένων επιλογών – και των σωστών τελικά επιλογών για τους εργαζόμενους.

Η πλειονότητα των εργαζομένων παραμένει στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον για χρόνια. 

Σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικών Εργασίας των ΗΠΑ (BLS), η μέση διάρκεια που μένει κανείς στην ίδια δουλειά είναι τα τέσσερα χρόνια. Ωστόσο, μία έρευνα του Σεπτεμβρίου 2022 από το LinkedIn έδειξε ότι ο αριθμός των εργαζομένων που εγκατέλειψαν τη δουλειά τους πριν κλείσουν ένα έτος σε αυτή, άρχισε να αυξάνεται τον Αύγουστο του 2021 και κορυφώθηκε τον Μάρτιο, όταν το ποσοστό αυξήθηκε κατά περίπου 10% σε ετήσια βάση.

Ο Moshe Cohen, ανώτερος λέκτορας διαχείρισης και οργανισμών στο Boston University Questrom School of Business, λέει ότι ένας παράγοντας που οδήγησε σε αυτό το φαινόμενο είναι η κατάρρευση του «κοινωνικού συμβολαίου» μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. «Οι εταιρείες δεν προσέχουν πλέον τους ανθρώπους τους. Οι εργαζόμενοι αισθάνονται προσωρινοί και αναλώσιμοι, επομένως δεν βλέπουν την ανάγκη να δεσμευτούν σε έναν εργοδότη», λέει ο Cohen.

Επιπλέον οι απολύσεις είναι πιο συχνές και οι εταιρείες δεν τηρούν πάντα τις υποσχέσεις που δίνουν στους εργαζομένους τους. Σε όλα αυτά, αρκεί να προστεθεί και το γεγονός ότι οι διοικητικές ανησυχίες για την παραγωγικότητα των απομακρυσμένων υπαλλήλων έχουν ωθήσει την επιτήρηση των εργαζομένων, διαβρώνοντας περαιτέρω την εμπιστοσύνη μεταξύ των διευθυντών και των ομάδων τους.

Ορισμένοι εργαζόμενοι προτιμούν να μην εναντιωθούν σε αυτές τις συνθήκες. Αντίθετα, εγκαταλείπουν τις δουλειές τους αν δεν τους εξυπηρετούν, δεν είναι αυτό που περίμεναν ή απλώς τους βγάζουν στην επιφάνεια άσχημα συναισθήματα.
Οι ειδικοί λένε ότι η παραίτηση όσο πιο νωρίς γίνεται μπορεί μερικές φορές να είναι η σωστή απόφαση για τους εργαζόμενους.

Αρχικά υπάρχει το κόστος ευκαιρίας της παραμονής σε μια δουλειά που δεν είναι η κατάλληλη. Κάθε μέρα που οι εργαζόμενοι παραμένουν σε ρόλους που δεν τους γεμίζουν είναι μια μέρα που χάνουν τη δυνατότητα ανάπτυξης αλλού, λέει ο Bobbi Thomason, επίκουρος καθηγητής εφαρμοσμένης συμπεριφορικής επιστήμης στο Pepperdine Graziadio Business School, στην Καλιφόρνια.

Η παραίτηση μπορεί επίσης να είναι μια ενδυναμωτική πράξη αυτοσεβασμού όταν μια δουλειά είναι τοξική, σύμφωνα με τον Thomason. 

Και αυτή η απόφαση μπορεί συχνά να είναι σωστή. Η Nicole από την πλευρά της, βρήκε μια νέα δουλειά στον κλάδο των δημοσίων σχέσεων τον μήνα αφότου έφυγε «τρέχοντας». «Ήμουν νευρική για το αν θα μπορούσα να βρω κάτι, αλλά ήξερα επίσης ότι δεν θα μπορούσα να μείνω στην παλιά μου εταιρεία για ακόμη μία μέρα», λέει. «Η δουλειά μου τώρα είναι πολύ καλύτερη. Αυτή η εταιρεία νοιάζεται για την ανάπτυξη της καριέρας μου και ο Διευθύνων Σύμβουλος είναι ένας καλός άνθρωπος που δεν υψώνει ποτέ τη φωνή του».

Επίσης προσθέτει ότι σπάνια σκέφτεται την τρομερή εβδομάδα που πέρασε στην προηγούμενη εταιρεία δημοσίων σχέσεων. Αλλά όταν περνάει από το μυαλό της, νιώθει ευγνώμων που κατάφερε να απελευθερωθεί τόσο γρήγορα. «Η εμπειρία με δίδαξε να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου», λέει. «Ήμουν σε θέση να δω πώς έμοιαζε μια ασεβής εταιρική κουλτούρα και να έχω αρκετό αυτοσεβασμό για να ξέρω ότι δεν ήθελα να είμαι μέρος της».

Ταυτόχρονα, ωστόσο, ο Cohen πιστεύει ότι ορισμένοι εργαζόμενοι που αποχωρούν δεν δίνουν απαραιτήτως στις εταιρείες μία ευκαιρία. «Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν υπομονή όσον αφορά την εκπλήρωση των αναγκών τους», λέει.

Εκτός από τις οικονομικές ανταμοιβές, πολλοί εργαζόμενοι αναζητούν ευκαιρίες μάθησης, ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας και θετικές εργασιακές κουλτούρες. Αλλά αυτές οι προσδοκίες δεν είναι πιθανό να εκπληρωθούν την πρώτη μέρα.

«Νομίζουν ότι μπορούν να έρθουν και να κάνουν ουσιαστική δουλειά αμέσως ή ότι οποιοδήποτε αφεντικό που δεν τους παρέχει όσα θέλουν είναι τοξικό. Αλλά αυτό δεν είναι ρεαλιστικό», τονίζει. «Η συμβουλή μου στους μαθητές μου είναι: «Πρώτον, μην φοβάστε να φύγετε. Αλλά δεύτερον μην κάνετε τίποτα βιαστικά», υπογραμμίζει.

moneyreview.gr με πληροφορίες από BBC 

Διαβάστε επίσης: 

Τέσσερις τρόποι για να «επιβιώσετε» αν δουλεύετε τον Αύγουστο

#LazyGirlJob: Η δουλειά του τεμπέλικου κοριτσιού είναι η νέα μόδα στην αγορά εργασίας

Karoshi: 745.000 άτομα πεθαίνουν από πολλή δουλειά – Τα 10 σημάδια ότι κινδυνεύετε

Ακολουθήστε το Money Review στο Google News