ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΡΥΜΙΩΤΗΣ

Το κείμενο που ακολουθεί σε εισαγωγικά το αντέγραψα αλλά δεν θυμάμαι από πού. Το βρήκα όμως τόσο διαφωτιστικό, που θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Εξάλλου, λέγεται ότι «η αντιγραφή είναι η μεγαλύτερη κολακεία» και έτσι θέλω να ευχαριστήσω τον άγνωστο συγγραφέα.

Η Cambridge Analytica έκλεισε, αλλά κανένας δεν αμφισβήτησε το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ και του δημοψηφίσματος για το Brexit. Ακόμα, κανένας πολίτης δεν διαμαρτυρήθηκε για τη στοχευμένη επικοινωνία που έλαβε. Το συμπέρασμα από την ιστορία της Cambridge Analytica είναι ότι η επιρροή στους ψηφοφόρους έγινε βάσει των προτιμήσεών τους (like) και όχι γιατί κάποιος γνώριζε το e-mail ή το τηλέφωνό τους.

Ειλικρινά, ύστερα από τα πολλά χρόνια που έχω ζήσει στην Αθήνα και τα μικρά διαστήματα που έζησα στο εξωτερικό, μπορώ με σιγουριά να διατυπώσω την άποψη ότι η συμπεριφορά μας στην οδήγηση αντικατοπτρίζει πλήρως τον χαρακτήρα μας.

Είναι ολοφάνερο ότι εδώ έχουμε ένα ιδιότυπο παιχνίδι που με λίγη φαντασία μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε «κλέφτες και αστυνόμοι», ή ελαφρότερα «πιάσε με, αν μπορείς».

Για ορεκτικό, ένα ανέκδοτο: τρεις νεαροί φίλοι, ένας Αμερικανός, ένας Σκωτσέζος και ένας Ελληνας, ταξίδευαν με το αυτοκίνητο όταν είχαν ένα τρομακτικό δυστύχημα και πέθαναν ακαριαία και οι τρεις. Τα πτώματα μεταφέρθηκαν στο νεκροτομείο και εκεί που περίμεναν για αναγνώριση, ο Αμερικανός άνοιξε τα μάτια του και σηκώθηκε!